Κι η μυγδαλιά άνθισε

"Σαράντα μέρες περιδιαβάζαμε το Άγιον Όρος κι όταν τελεύοντας πια τον κύκλο ξαναγυρίζαμε, παραμονή Χριστούγεννα, στη Δάφνη να φύγουμε, το πιο απροσδόκητο, το πιο αποφασιστικό θάμα μας περίμενε: μέσα στην καρδιά του χειμώνα σ' ένα φτωχό περιβολάκι, μια μυγδαλιά ανθισμένη!
Άρπαξα το φίλο μου από το μπράτσο, του 'δειξα το ανθισμένο δέντρο.
-Τυραννούσαν την καρδιά μας Άγγελε, είπα, σε όλο μας ετούτο το προσκύνημα, πολλά και πολύπλοκα ρωτήματα και τώρα να η απάντηση!
Ο φίλος μου κάρφωσε το γαλάζιο μάτι του απάνω στην ανθισμένη μυγδαλιά-έκαμε το σταυρό του, σα να προσκυνούσε άγιο θαυματουργό κόνισμα, και κάμποση ώρα έμεινε άλαλος.
Κι ύστερα, αργά:
- Ένα τραγούδι, είπε, ανεβαίνει στα χείλια μου-ένα πολύ μικρό τραγούδι, ένα χαϊκάι.
Κοίταξε πάλι τη μυγδαλιά:
- Είπα στη μυγδαλιά: "Αδερφή, μίλησέ μου για το Θεό". Κι η μυγδαλιά άνθισε."
Ν.Καζαντζάκης: Αναφορά στον Γκρέκο-ΙΘ' Ο φίλος μου ο ποιητής-Άγιον Όρος σελ.281

Νοέμβριος 1914, δύο φίλοι, ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Άγγελος Σικελιανός,περνούν σαράντα μέρες  στο Άγιον Όρος.
Πίνακας : Χ.Μποκόρος