Σήμερα του Ευαγγελισμού, η μέρα συννεφιασμένη ..
Χτές ξενύχτισα παρακολουθώντας την Κύπρο να στενάζει πίσω από τις διεθνείς πιέσεις μιας Ευρώπης πού πρέπει να αλλάξει όνομα.
Πήραμε στα παιδιά δυό όμορφες μικρές πάνινες σημαιούλες με ξύλινο κονταράκι καί κινήσαμε για τη γιορτή.
Στό δρόμο μαγαζιά και σπίτια κλειστά, ασκούπιστα , γεμάτα πεταμένα χαρτιά, διαφημιστικά , συνθήματα και ξεσκισμένες αφίσσες. Παντού κολλημένα τά αυτοκόλλητα του ''αγοράζω χρυσό μετρητοίς.. ..συμπληρώνουν τη θλίψη.
Σέ στάσεις, σε κολώνες , σε παρμπρίζ αυτοκινήτων. Μιά χώρα υπό επιδρομή.
Σιγά σιγά πλησιάζουμε στην παρέλαση και ο ήχος της γιορτής μεγάλώνει ολοένα δίνοντας λίγο τόπο στη χαρά της μέρας.
Μόλις πλησιάζουμε στό κόσμο ακούω δυό νεαρούς (ούτε 16 χρονών) να λένε: έλα ρε πάμε να τους πάρουμε το πανό....
Κοιτάω πρός τα κεί πού δείχνει και βλέπω ένα πανό του αντιφασιστικού μετώπου που περιμένει με συνοδεία αστυνομίας να τελειώσει η παρέλαση για να πάρει σειρά στο οδόστρωμα.
Μπαίνουμε στην παρέλαση και ξεχνιούνται όλα. Κοιτάω τα παιδιά πού παρελαύνουν και σκέφτομαι πώς κάποιοι από πάνω μετράνε κεφάλια. Μετράνε χρέη. Αυτά τα παιδιά ειναι οι μελλοντικοί δούλοι τους. Ούτε δουλειά ούτε σπίτι. Μόνο χρέη. Εκατό χιλιάρικα το καθένα χρωστάνε και δεν το ξέρουν σκέφτομαι και σκοτεινιάζω.
Φέτος δεν υπάρχει ούτε εξέδρα ούτε επίσημοι. Διακρίνω κάπου τον Δήμαρχο και τους υπόλοιπους σκορπισμένους στό πλήθος. Ολα ήρεμα.
Η παρέλαση τελειώνει ,ο κόσμος αρχίζει και φεύγει. Στό βάθος τα παιδιά της αντιφασιστικής (περίπου 40 άτομα) αρχίζουν και παρελαύνουν φωνάζοντας: ''ποτέ πιά φασισμός"
Στό πλάι τους η αστυνομία έχει κάνει αλυσίδα γιατί προφανώς έχει μυριστεί τους άλλους πού καραδοκούν. Ενω λοιπόν η πορεία φτάνει εκεί που ειναι το κέντρο του κόσμου, ξαφνικά πετάγονται 20 δεκαεξάχρονα με τη συνοδεία ενός μεσήλικα φωτογράφου πού έχει στηθεί για να καταγράψει το περιστατικό πού φανερά έχει οργανώσει. Τα παιδιά της αντιφασιστικής τον έχουν καταλάβει και του λένε ''σήκω φεύγα" Η αστυνομία στη μέση απωθεί τους νεαρούς φασίστες αλλά δυό από αυτούς πετάγονται από την άλλη μεριά και αρπάζουν το πανώ και το σκίζουν.
Είναι φασίστες αλλά δεν τους ενοχλεί αυτό. Τούς ενοχλεί πού κάποιος τους κατονομάζει.
Η αστυνομία αντιδρά άμεσα και τους πετάει πάνω σε κάτι λαμαρίνες. Δέν συλλαμβάνει όμως κανέναν τους. Προφανώς μιά ομαδική δίκη τους να τους ηρωποιούσε και να ξεκίναγε έναν καινούργιο κύκλο αντιπαράθεσης. Είναι προφανές ότι η αστυνομία ξέρει να μεταθέτει αυτό πού έρχεται . Αναπόφευκτα.
Η μάχη τελειώνει το αντιφασιστικό μπλόκ συνεχίζει με μισοσκισμένο πανώ, και οι ομάδες δέλτα γυροφέρνουν στο χώρο για να εντοπίσουν τυχόν επανεμφάνιση των νεαρών φασιστών.
Οι στυνομικοί έχουν κάνει ένα τεράστιο πηγαδάκι προσπαθώντας να συννενοηθούν για τα περαιτέρω , ενώ βλέπω τη δημοτική αρχή να έχει μαζευτεί παραπέρα. Εν τω μεταξύ έφτασε και μιά διμοιρία με ΜΑΤ. Πλησιάζω , πιάνω τον αντιδήμαρχο από το μπράτσο και του λέω: Στην Καλλιθέα δεν πρέπει να αφήσουμε να χωρέσει ο φασισμός, Εχει ιστορία ο τόπος αντιδήμαρχε και πληρωμένο αίμα από δαύτους. Πρέπει να τελείωνουμε με αυτό. Μέ κοιτάει αμήχανος.
Κάποιος πετάγεται από το πλήθος και λέει: ''για τους άλλους όμως δε λές τίποτα"
Τού απαντώ ότι ο λαός κάνει τις παρελάσεις ενάντια στο φασισμό διότι τον πολέμησε σε κάθε του έκφραση. Ποιό φασισμό ? με ρωτά και δεν του απαντώ.
Αποχωρώ και στη γωνία είναι καμμιά 50αριά σιωπηροί πολίτες ,στην ουρά, να αγοράσουν το απαραίτητο γλυκό για το Ευαγγελινό τραπέζι. Σιωπηλοί κάνουν ότι δεν έγινε τίποτα.Ξέρουν όμως βαθιά μέσα τους ότι αυτοί με τη ψήφο τους νομιμοποιούν το φαινόμενο. Δυό τετράγωνα παρακάτω μιά κοπελίτσα έξω από την εμπορική τράπεζα έχει στήσει διαφημιστικό τραπεζάκι και με ρωτά: ''προσφορά μια δωρεάν λιπομέτρηση παρακαλώ ?..................
Θούριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου