Τα «παιδιά της γαλαρίας» είναι μια φημισμένη ταινία του Καρνέ. Τα δικά μας παιδιά της γαλαρίας είναι κάπως διαφορετικά. Εκείνα της ταινίας υπήρξαν θεατές από ψηλά ,από την πιο φτηνή θέση «εγκλημάτων» που διαδραματίζονταν στη σκηνή του θεάτρου .Τα δικά μας υπήρξαν και αυτά θεατές ,από ψηλά κι από την πιο ασήμαντη και φτηνή θέση ,εγκλημάτων που διαδραματίζονται στην ελληνική γη ,ανίκανα να ορίζουν και να αλλάζουν τη μοίρα των όσων έγιναν και γίνονται στον τόπο. Τα όνειρα σε τούτα τα παιδιά υπήρξαν κυρίαρχα ,σημαντικά και διαψευσμένα.
Στον καιρό της Κατοχής ,τα μετέπειτα παιδιά της γαλαρίας, ζούσαν απάνω στη σκηνή και παίζανε το ρόλο τους, τον όποιο ρόλο τους, έστω και τον παραμικρό ,με αυταπάρνηση, με το αίμα τους, με τη ζωή τους, χωρίς καιροσκοπισμό και ιδιοτέλεια, χωρίς προοπτική ανταλλάγματος. Μ’ έναν μονάχα στόχο, την επαλήθευση ενός επίμονου ονείρου. Και ήταν το όνειρο για μια ελεύθερη ζωή σχηματισμένη μακριά από απάνθρωπους νόμους, από ανάλγητους κρατικούς μηχανισμούς, από εξορίες και φυλακές και εκτελέσεις.
Τίποτε δεν έγινε αλήθεια. Μετά τον πόλεμο κυβέρνησαν τον τόπο ξανά φθαρμένοι άνθρωποι, ανίκανοι να συλλάβουν έστω και στο ελάχιστο απ’ ό,τι γεννιόταν κείνο τον καιρό κι αναρριγούσε ολόκληρο τον κόσμο. Εαν μας λέγαν τότε μερικά από τα ονόματα που κυβερνήσανε κατόπιν ότι θα ξαναβγαίναν στην πολιτική σκηνή να διαφεντέψουνε τη χώρα μας ,θα γελούσαμε δίχως τελειωμό, με την καρδιά μας .Γιατί πιστέψαμε βαθιά μέσα μας πως όλα αυτά τα ονόματα ήσαν φαντάσματα του παρελθόντος, απόντα στα δύσκολα χρόνια που περνούσαμε, για πάντα απόντα από τον τόπο. Κι όμως συνέβη και αυτό .Ξανάρθαν τα φαντάσματα κι άρχισαν να πλαστογραφούν γι’ άλλη μια φορά την ελληνική ιστορία.Και τα παιδιά που πολεμήσαν κι ονειρεύτηκαν, γίναν παιδιά της γαλαρίας, όσα δεν διώχτηκαν και δεν εξαφανίστηκαν στις φυλακές και στα ξερονήσια του Αιγαίου .
Ο Καθρέφτης και το μαχαίρι -Μανος Χατζιδάκις
πηγη Διαδηλώνω γιά την πατρίδα μου καί στό όνομα όσων της χάρισαν τη ζωή τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου