Είμαστε οι πρώτες σταγόνες της καταιγίδας που έρχεται!!! Συνέντευξη με την Νέλλη Ψαρρού και την Στέλλα Μελιγκουνάκη

 Συνέντευξη:  Ευθυμία Χριστοδουλοπούλου

Ευθυμία Χριστοδουλοπούλου

Είμαστε οι πρώτες σταγόνες της καταιγίδας που έρχεται!!!

Με αυτή τη φράση κλείνει το πολύ καλό ντοκιμαντέρ της Νέλλης Ψαρρού για την ιδιωτικοποίηση του νερού,ένα θέμα που μας αφορά όλους άμεσα και που δείχνει πού μας οδηγούν οι πολιτικές της ΕΕ , σε έναν κόσμο κατευθυνόμενο και ανελεύθερο, που όμως δεν θα το βάλει κάτω,γιατί θα τους πνίξουμε! (Η Ψαρρού τώρα κυκλοφόρησε και το νέο της βιβλίο “12 χρόνια φυλακή,ένα βιβλίο για τη δωδεκάχρονη -υποχρεωτική- εκπαίδευση, την κοινωνική υποταγή, και μια σύντομη ιστορική αναδρομή του σύγχρονου ελληνικού κράτους.)

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο site της δημοσιογράφου και όλο το ντοκιμαντέρ εδώ.

Κάναμε μερικές ερωτήσεις,λοιπόν, στην σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ αυτού,απολαύστε την!

- Παρακολουθήσαμε το ντοκιμαντέρ «Σταγώνες» και κατά πως παρατηρήσαμε κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ, δεν υπήρξαν πολλές τοποθετήσεις και συνεντεύξεις από την πλευρά αυτών που στηρίζουν την έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού. Γιατί έγινε αυτό;

Νέλλη Ψαρρού :Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που εκπροσωπούν τις διάφορες πολυεθνικές, συνήθως αρνούνται να μιλήσουν και δεν εμφανίζονται στα Media. Όπου λοιπόν εμπλεκόταν ξένη εταιρία, όπως στην περίπτωση του Αποπηγαδίου Χανίων (βλ. Η “υβριδική” επένδυση στο Αποπηγάδι Χανίων, η καταστροφή των πηγών στο βουνό και η σύγκρουση των κατοίκων της περιοχής με την πολυεθνική εταιρεία και την αστυνομία) και της El Dorado στο ζήτημα των Σκουριών, αρνήθηκαν να μιλήσουν. Μάλιστα όσον αφορά το θέμα των Σκουριών, μας μίλησε ο Κούτρας,ο πρόεδρος του Άκτορα,μετά από πίεση, ο οποίος μάλλον δεν είχε πάρει καν έγκριση από την πολυεθνική που εκπροσωπεί, γιατί αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσει. Δηλαδή,εννοείται πως οι ξένες πολυεθνικές ξέρουν πως με αυτά που υποστηρίζουν θίγουν τον εαυτό τους, διότι η αλήθεια φαίνεται. Ή θα πεις ψέματα ή θα πεις την αλήθεια και αυτό θα λειτουργήσει εναντίον τους, γιατί θα φανούν αφερέγγυες.

- Πώς σου φάνηκε η απάντηση του Δημήτρη Κούτρα Προέδρου της ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ «είμαστε παγερά αδιάφοροι αν θα ιδιωτικοποιηθεί ή όχι η ΕΥΑΘ ή η ΕΥΔΑΠ»;


Ν.Ψ. :Η συγκεκριμένη απάντηση μου φάνηκε ειλικρινής, διότι εννοεί πως και με το δημόσιο θα βγάλει λεφτά ,δε τον χαλάει αυτή η συνεργασία!Παραδέχτηκε δηλαδή πως η ΕΥΑΘ, έχει εμμέσως ιδιωτικοποιηθεί, με την έννοια του ότι οι εργαζόμενοι έχουν μειωθεί, πάνω από τις μισές λειτουργίες της ΕΥΑΘ γίνονται με εργολαβίες οι περισσότερες από τις οποίες δίνονται στον Άκτορα. Καταλαβαίνουμε πως ίσως τον συμφέρει να συνδιαλέγεται με το ελληνικό δημόσιο (παρά με την γαλλική πολυεθνική Σουέζ), γιατί ο Άκτορας, (συγκρότημα Μπόμπολα και Κούτρα) συνεργάζεται με αυτό.

- Το πλέον συνηθισμένο παράδειγμα για τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης είναι αυτό της Βολιβίας, όπου οι εταιρείες επιχείρησαν να ελέγξουν ακόμη και το νερό της βροχής, δεκάδες άλλα παραδείγματα, από την Τανζανία μέχρι την Αργεντινή και από τον Καναδά μέχρι τη Γαλλία . Στην περίπτωση της Ελλάδας εμπλέκονται 3 γαλλικές πολυεθνικές, η Suez, η Veolia και η edf.( 2η στον κόσμο για παραγωγή πυρηνικής ενέργειας). Πιστεύεις πως μπορεί να αποφευχθεί η έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού εδώ και αν ναι πώς; Πώς μπορεί κανείς να τα βάλει με αυτούς τους κολοσσούς και να σταματήσει αυτό τον εφιάλτη;

Ν.Ψ. :Η ιδιωτικοποίηση του νερού επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι μέσα στα πλαίσια μιας γενικής στρατηγικής, και πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους πως μόνο ο γενικός ξεσηκωμός απέναντι στη συνολική πολιτική της κυβέρνησης μπορεί να φέρει κάποιο αποτέλεσμα, γενικότερα μιλώντας. Αν το δούμε ειδικότερα, στη Θεσσαλονίκη έγινε ένα δημοψήφισμα την Κυριακή (18/5/14), το 98% όσων ψήφισαν ψήφισε όχι.

Αυτό το ήξερε φυσικά η κυβέρνηση και για αυτό επιδίωξε να το μπλοκάρει με τον εξής τρόπο: μία μέρα πριν, ο υπουργός εσωτερικών εξέδωσε μία εγκύκλιο στην οποία έλεγε πως όποιος κάνει παράνομες κάλπες, θα συλληφθεί επ’ αυτοφόρω.Παρ’όλες τις απειλές, το δημοψήφισμα τελικά έγινε, ο κόσμος αγνόησε την κυβέρνηση και ψήφισε ΟΧΙ. Και παρ’ότι όλο αυτό έχει συμβολική αξία και όχι πραγματική, δηλαδή δεν είναι τυπικά αναγνωρισμένο είναι ένα μεγάλο βήμα αντίδρασης .

Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι Θεσσαλονικείς από δω και πέρα, διότι η κυβέρνηση θα τους γράψει κανονικά. Θα πρέπει να γίνουν πιο δυναμικές κινητοποιήσεις, να μην πληρώσουν οι κάτοικοι πχ τους λογαριασμούς του νερού, της ΕΥΑΘ,ώστε να δείξουν και έμπρακτα την αντίδρασή τους και την αντίθεσή τους. Αν μείνουν μόνο στο δημοψήφισμα, θα κάνουν απλά μια ακόμα τρύπα στο νερό.

- Πώς χρηματοδοτείται το ντοκιμαντέρ και πώς θα μπορούσε να προωθηθεί σε ευρύτερο κοινό ώστε να γίνει γνωστό το τι γίνεται με την ιδιωτικοποίηση του νερού; Πώς θα μπορούσε να βοηθήσει ο κόσμος στην στήριξη αυτού του εγχειρήματος;

Ν.Ψ. : Είμαστε μια πολύ μικρή ομάδα, επαγγελματίες όλοι αλλά με πολύ μικρό budget. Αρχικά, κάποιοι φίλοι μας έδωσαν χρήματα να ξεκινήσουμε τα πρώτα ταξίδια της έρευνας που τα έκανα μόνη μου, μετά κάναμε ένα κάλεσμα σε πολίτες και κινήματα, αποκλείοντας κόμματα και θεσμικούς φορείς. Το τονίζω αυτό γιατί μας έγιναν προτάσεις από κόμματα, κυρίως αριστερά, όμως τους είπαμε πως σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον, αλλά έχουμε δεσμευτεί να μην δεχτούμε καμία κομματική χρηματοδότηση. Όπως γίνεται κατανοητό έτσι κλείναμε ροές χρηματοδότησης, όμως υπήρξε ανταπόκριση στο crowd funding που ανοίξαμε, κυρίως από το εξωτερικό. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η παράδοση του donation συν του ότι η κρίση δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Αυτοί που ανταποκρίθηκαν ήταν είτε άτομα που με γνώριζαν προσωπικά και είχαν εμπιστοσύνη στην έρευνα που θα γινόταν, είτε άγνωστοι που βρήκαν ενδιαφέρον το εγχείρημα. Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώσαμε την έρευνα, εμείς παραμένουμε απλήρωτοι και φυσικά δεν υπάρχουν χρήματα για την προώθηση.

Όποιος θέλει να μας βοηθήσει μπορεί να το κάνει ουσιαστικά με 2 τρόπους, οι οποίοι είναι παραπλήσιοι.

Ο πρώτος είναι να μας ενισχύσει με όποιο ποσό διαθέτει, από 5 ευρώ ως όσο θέλει, ώστε να συγκεντρωθούν τα χρήματα για να πληρωθούμε και εμείς για να συνεχίσουμε, αλλά και για να μπορέσουμε να στείλουμε το ντοκιμαντέρ σε διάφορα φεστιβάλ στο εξωτερικό.

Η μεγαλύτερη διαφήμιση τελικά για τη δουλειά μας, έγινε από στόμα σε στόμα. Διάφορα άτομα που παρακολούθησαν τις Σταγώνες στις πρώτες προβολές που έγιναν στην βόρεια Ελλάδα, ενθουσιάστηκαν, τους άρεσε πολύ και άρχισαν να το ποστάρουν στο facebook, να το προωθούν σε φίλους, να μας καλούν σε διάφορα μέρη να το προβάλλουμε κτλ. Ο 2ος τρόπος, λοιπόν, είναι αυτό ακριβώς, όποιος έχει επαφές με κόσμο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, να το προωθήσει σε φίλους και γνωστούς.

- Ποιος ήταν ο σκοπός του ντοκιμαντέρ, τι ήθελες να αναδείξεις μέσω αυτής της δουλειάς και της επαφής με τον κόσμο που πλήττεται από την έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού;

Ν.Ψ. : Πρώτα απ’ όλα, ήθελα να δείξω πως η ιδιωτικοποίηση δεν είναι μόνο το αν πωλείται ένα δίκτυο ύδρευσης που είναι η άμεση ιδιωτικοποίηση αλλά υπάρχουν χειρότερες μορφές, όπως είναι η έμμεση ιδιωτικοποίηση, πχ τα μεταλλεία στις Σκουριές, τα υβριδικά στην Κρήτη. Η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει πολλές μορφές που δεν τις βλέπουμε και δεν τις καταλαβαίνουμε ως τέτοιες.

Δεύτερον, ήθελα να αφυπνίσω τον κόσμο και να δώσω ένα αισιόδοξο μήνυμα μέσω της ενημέρωσης και τρίτον, ένας προσωπικός, αν θες και ειδικότερος στόχος ήταν ότι ήθελα να μάθουν όλοι την υπόθεση των Αποπηγαδίων, διότι κανείς δεν ξέρει τι έχει γίνει εκεί. Μένω 2 χρόνια τώρα στην Κρήτη, έχω φίλους και πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ακουστεί αυτή η υπόθεση και να μαθευτεί.

Χρειάζεται η βοήθεια όλων για να διαδοθεί αυτή η πληροφορία και να μαθευτεί γιατί υπάρχει φίμωση από τα ΜΜΕ. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, να δείτε τι αφήνουν και τι προτιμούν να προβάλλεται και τι όχι , θα σας πω το εξής:

Πήγαμε με τη Στέλλα (Μελιγκουνάκη, την εξαιρετική φωτογράφο και χειρίστρια της κάμερας), στον Βόλο, όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα. Για να καταλάβετε το budget μας και το πώς κινούμαστε, εγώ οδηγούσα το αμάξι, μας φιλοξενούσαν φίλοι, εγώ κρατούσα τον ήχο, δηλαδή όλο αυτό βγήκε από μέσα μας, με πολύ μεράκι και χωρίς λεφτά. (Συμμετείχαν ο Παντελής Παντελόγλου που έκανε την οργάνωση της επικοινωνίας, έφτιαξε το site και τον υποτιτλισμό, ένα μικρό team με σωστούς επαγγελματίες που κατάφερε να έχει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα!) Εκεί, λοιπόν, βρισκόταν ένα συνεργείο από το Mega, 12 άτομα επιτελείο, κάμερες, ηχολήπτες κτλ με θέμα έναν τύπο που φτιάχνει το μεγαλύτερο λουκάνικο στην Ελλάδα!!(γέλια), και υπολογίζω πως αυτό πρέπει να στοίχισε γύρω στα 50000!!! Ευρώ, ενώ εμείς από το donation έχουμε μαζέψει 6.000!Αυτή τη δουλειά, δεν θα την προωθήσει κανένας από τα μαζικά μέσα προπαγάνδας, άρα ο κόσμος είναι το μόνο μέσο για να μαθευτεί όλο αυτό!!

Ακολουθεί μία τοποθέτηση που έγινε από την Στέλλα Μελιγκουνάκη, την φωτογράφο και την χειρίστρια της κάμερας (δείτε το site με τις πολύ ωραίες φωτογραφίες της εδώ.

- Πώς σου φάνηκε η πρώτη εμπειρία σου πίσω από την κάμερα ;

Σ.Μ. : Ένιωσα σαν να άνοιξε άλλη μια πόρτα για μένα, σ’ αυτόν τον μαγικό κόσμο της φωτογραφίας. Με τη φωτογραφία ασχολούμαι από χρόνια και παρόλο που η φωτογραφική μου μηχανή δίνει τη δυνατότητα για εξαιρετικής ποιότητας βίντεο, δεν ειχα μπει μέχρι τότε στη διαδικασία να πατήσω το κουμπί της λήψης.Όταν η Νέλλη μου εξέφρασε τη σκέψη της για ένα ντοκιμαντέρ με θέμα το νερό και μου πρότεινε να συμμετέχω ως εικονολήπτρια, με πέτυχε σε μια φάση που “έβραζα” μέσα μου να δω πως μπορώ να στηρίξω τους αγώνες της εποχής με την τέχνη που έχω στα χέρια μου.

Τεχνικά σκέφτηκα πως η δύναμη του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ θα είναι η πληροφορία. Και έτσι είναι. Η φωτογραφία ήρθε με σεβασμό προς την αλήθεια που περιγράφουν μέσω της πληροφορίας οι “Σταγώνες”, να τη στηρίξει για να είναι περισσότερο κατανοητή στο κοινό. Δεν ήταν δύσκολο. Εξάλλου δε χρειάζεσαι πολύ περισσότερες γνώσεις για να χειριστείς την φωτογραφική μηχανή ως κάμερα αν λάβεις υπ’ όψιν σου ότι ουσιαστικά το βίντεο είναι 25 περίπου φωτογραφίες το δευτερόλεπτο. Παράλληλοι δρόμοι.

Μετά λοιπόν από ενός λεπτού ώριμη σκέψη δέχτηκα. Παρόλο που γνώριζα πως το μπάτζετ είναι χαμηλό- και ίσως δε μπορέσουμε να καλύψουμε τα βασικά μας έξοδα μετακίνησης και διαμονής- ,με μοναδικό εξοπλισμό τη φωτογραφική μηχανή, ένα μικρόφωνο, ένα τρίποδο και για ράγα έναν… σωλήνα αμιάντου είπαμε “πάμε για το Νερό”.

Διότι δεν λογάται καλλιτέχνης αν με την τέχνη που έχει στα χέρια του δεν στηρίζει τους αγώνες της εποχής. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την Νέλλη Ψαρρού και την Στέλλα Μελιγκουνάκη, μην ξεχάσετε να μπείτε στο http://www.stagonesdoc.gr/ και να δείτε το ντοκιμαντέρ, καθώς και να βοήθησετε στην στήριξή του!!
 Γιατί η αλήθεια είναι δύναμη!

πηγη: cinefreaks.gr

Είμαστε οι πρώτες σταγόνες της καταιγίδας που έρχεται!!!

Με αυτή τη φράση κλείνει το πολύ καλό ντοκιμαντέρ της Νέλλης Ψαρρού για την ιδιωτικοποίηση του νερού,ένα θέμα που μας αφορά όλους άμεσα και που δείχνει πού μας οδηγούν οι πολιτικές της ΕΕ , σε έναν κόσμο κατευθυνόμενο και ανελεύθερο, που όμως δεν θα το βάλει κάτω,γιατί θα τους πνίξουμε! (Η Ψαρρού τώρα κυκλοφόρησε και το νέο της βιβλίο “12 χρόνια φυλακή,ένα βιβλίο για τη δωδεκάχρονη -υποχρεωτική- εκπαίδευση, την κοινωνική υποταγή, και μια σύντομη ιστορική αναδρομή του σύγχρονου ελληνικού κράτους.)

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο site της δημοσιογράφου και όλο το ντοκιμαντέρ εδώ.

Κάναμε μερικές ερωτήσεις,λοιπόν, στην σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ αυτού,απολαύστε την!

- Παρακολουθήσαμε το ντοκιμαντέρ «Σταγώνες» και κατά πως παρατηρήσαμε κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ, δεν υπήρξαν πολλές τοποθετήσεις και συνεντεύξεις από την πλευρά αυτών που στηρίζουν την έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού. Γιατί έγινε αυτό;

Νέλλη Ψαρρού :Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που εκπροσωπούν τις διάφορες πολυεθνικές, συνήθως αρνούνται να μιλήσουν και δεν εμφανίζονται στα Media. Όπου λοιπόν εμπλεκόταν ξένη εταιρία, όπως στην περίπτωση του  Αποπηγαδίου Χανίων (βλ. Η “υβριδική” επένδυση στο Αποπηγάδι Χανίων, η καταστροφή των πηγών στο βουνό και η σύγκρουση των κατοίκων της περιοχής με την πολυεθνική εταιρεία και την αστυνομία) και της El Dorado στο ζήτημα των Σκουριών, αρνήθηκαν να μιλήσουν. Μάλιστα όσον αφορά το θέμα των Σκουριών, μας μίλησε ο Κούτρας,ο πρόεδρος του Άκτορα,μετά από πίεση, ο οποίος μάλλον δεν είχε πάρει καν έγκριση από την πολυεθνική που εκπροσωπεί, γιατί αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσει. Δηλαδή,εννοείται πως  οι ξένες πολυεθνικές ξέρουν πως με αυτά που υποστηρίζουν θίγουν τον εαυτό τους, διότι η αλήθεια φαίνεται. Ή θα πεις ψέματα ή θα πεις την αλήθεια και αυτό θα λειτουργήσει εναντίον τους, γιατί θα φανούν αφερέγγυες.

-      Πώς σου φάνηκε η απάντηση του Δημήτρη Κούτρα Προέδρου της ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ «είμαστε παγερά αδιάφοροι αν θα ιδιωτικοποιηθεί ή όχι η ΕΥΑΘ ή η ΕΥΔΑΠ»;

Ν.Ψ. :Η συγκεκριμένη απάντηση μου φάνηκε ειλικρινής, διότι εννοεί πως και με το δημόσιο θα βγάλει λεφτά ,δε τον χαλάει αυτή η συνεργασία!Παραδέχτηκε δηλαδή πως η ΕΥΑΘ, έχει εμμέσως ιδιωτικοποιηθεί,  με την έννοια του ότι οι εργαζόμενοι έχουν μειωθεί, πάνω από τις μισές λειτουργίες της ΕΥΑΘ γίνονται με εργολαβίες οι περισσότερες από τις οποίες δίνονται στον Άκτορα. Καταλαβαίνουμε πως ίσως τον συμφέρει να συνδιαλέγεται με το ελληνικό  δημόσιο (παρά με την γαλλική πολυεθνική Σουέζ), γιατί ο Άκτορας, (συγκρότημα Μπόμπολα και Κούτρα) συνεργάζεται με αυτό.

-      Το πλέον συνηθισμένο παράδειγμα για τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης είναι αυτό της Βολιβίας, όπου οι εταιρείες επιχείρησαν να ελέγξουν ακόμη και το νερό της βροχής, δεκάδες άλλα παραδείγματα, από την Τανζανία μέχρι την Αργεντινή και από τον Καναδά μέχρι τη Γαλλία . Στην περίπτωση της Ελλάδας εμπλέκονται 3 γαλλικές πολυεθνικές, η Suez, η Veolia και η edf.( 2^η στον κόσμο για παραγωγή πυρηνικής ενέργειας). Πιστεύεις πως μπορεί να αποφευχθεί η έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού εδώ και αν ναι πώς; Πώς μπορεί κανείς να τα βάλει με αυτούς τους κολοσσούς και να σταματήσει αυτό τον εφιάλτη;

Ν.Ψ. :Η ιδιωτικοποίηση του νερού επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι μέσα στα πλαίσια μιας γενικής στρατηγικής, και πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους πως μόνο ο γενικός  ξεσηκωμός  απέναντι στη συνολική πολιτική της κυβέρνησης μπορεί να φέρει κάποιο αποτέλεσμα, γενικότερα μιλώντας. Αν το δούμε ειδικότερα, στη Θεσσαλονίκη έγινε ένα δημοψήφισμα την Κυριακή (18/5/14), το 98% όσων ψήφισαν ψήφισε όχι.

Αυτό το ήξερε φυσικά η κυβέρνηση και για αυτό επιδίωξε να το μπλοκάρει με τον εξής τρόπο: μία μέρα πριν, ο υπουργός εσωτερικών εξέδωσε μία  εγκύκλιο στην οποία έλεγε πως όποιος κάνει παράνομες κάλπες, θα συλληφθεί επ’ αυτοφόρω.Παρ’όλες τις απειλές, το δημοψήφισμα τελικά έγινε, ο κόσμος αγνόησε την κυβέρνηση και ψήφισε ΟΧΙ. Και παρ’ότι όλο αυτό έχει συμβολική αξία και όχι πραγματική, δηλαδή δεν είναι τυπικά αναγνωρισμένο είναι ένα μεγάλο βήμα αντίδρασης .

Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι Θεσσαλονικείς από δω και πέρα, διότι η κυβέρνηση θα τους γράψει κανονικά. Θα πρέπει να γίνουν πιο δυναμικές κινητοποιήσεις, να μην πληρώσουν οι κάτοικοι πχ τους λογαριασμούς του νερού, της ΕΥΑΘ,ώστε να δείξουν και έμπρακτα την αντίδρασή τους και την αντίθεσή τους. Αν μείνουν μόνο στο δημοψήφισμα, θα κάνουν απλά μια ακόμα τρύπα στο νερό.

-      Πώς χρηματοδοτείται το ντοκιμαντέρ και πώς θα μπορούσε να προωθηθεί σε ευρύτερο κοινό ώστε να γίνει γνωστό το τι γίνεται με την ιδιωτικοποίηση του νερού; Πώς θα μπορούσε να βοηθήσει ο κόσμος στην στήριξη αυτού του εγχειρήματος;

Ν.Ψ. : Είμαστε μια πολύ μικρή ομάδα, επαγγελματίες όλοι αλλά με πολύ μικρό budget. Αρχικά, κάποιοι φίλοι μας έδωσαν χρήματα να ξεκινήσουμε τα πρώτα ταξίδια της έρευνας που τα έκανα μόνη μου, μετά κάναμε ένα κάλεσμα σε πολίτες και κινήματα, αποκλείοντας κόμματα και θεσμικούς φορείς. Το τονίζω αυτό γιατί μας έγιναν προτάσεις από κόμματα, κυρίως αριστερά, όμως τους είπαμε πως σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον, αλλά έχουμε δεσμευτεί να μην δεχτούμε καμία κομματική χρηματοδότηση. Όπως γίνεται κατανοητό έτσι κλείναμε ροές χρηματοδότησης, όμως υπήρξε ανταπόκριση στο crowd funding που ανοίξαμε, κυρίως από το εξωτερικό. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η παράδοση του donation συν του ότι η κρίση δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Αυτοί που ανταποκρίθηκαν ήταν είτε άτομα που με γνώριζαν προσωπικά και είχαν εμπιστοσύνη στην έρευνα που θα γινόταν, είτε άγνωστοι που βρήκαν ενδιαφέρον το εγχείρημα. Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώσαμε την έρευνα, εμείς παραμένουμε απλήρωτοι και φυσικά δεν υπάρχουν χρήματα για την προώθηση.

Όποιος θέλει να μας βοηθήσει μπορεί να το κάνει ουσιαστικά με 2 τρόπους, οι οποίοι είναι παραπλήσιοι.

Ο πρώτος είναι να μας ενισχύσει με όποιο ποσό διαθέτει, από 5 ευρώ ως όσο θέλει, ώστε να συγκεντρωθούν τα χρήματα για να πληρωθούμε και εμείς για να συνεχίσουμε, αλλά και για να μπορέσουμε να στείλουμε το ντοκιμαντέρ σε διάφορα φεστιβάλ στο εξωτερικό.

Η μεγαλύτερη διαφήμιση τελικά για τη δουλειά μας, έγινε από στόμα σε στόμα. Διάφορα άτομα που παρακολούθησαν τις Σταγώνες στις πρώτες προβολές που έγιναν στην βόρεια Ελλάδα, ενθουσιάστηκαν, τους άρεσε πολύ και άρχισαν να το ποστάρουν στο facebook, να το προωθούν σε φίλους, να μας καλούν σε διάφορα μέρη να το προβάλλουμε κτλ. Ο 2^ος τρόπος, λοιπόν, είναι αυτό ακριβώς, όποιος έχει επαφές με κόσμο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, να το προωθήσει σε φίλους και γνωστούς.

-      Ποιος ήταν ο σκοπός του ντοκιμαντέρ, τι ήθελες να αναδείξεις μέσω αυτής της δουλειάς και της επαφής με τον κόσμο που πλήττεται από την έμμεση ιδιωτικοποίηση του νερού;

Ν.Ψ. : Πρώτα απ’ όλα, ήθελα να δείξω πως η ιδιωτικοποίηση δεν είναι μόνο το αν πωλείται ένα δίκτυο ύδρευσης που είναι η άμεση ιδιωτικοποίηση αλλά υπάρχουν χειρότερες μορφές, όπως είναι η έμμεση ιδιωτικοποίηση, πχ τα μεταλλεία στις Σκουριές, τα υβριδικά στην Κρήτη. Η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει πολλές μορφές που δεν τις βλέπουμε και δεν τις καταλαβαίνουμε ως τέτοιες.

Δεύτερον, ήθελα να αφυπνίσω τον κόσμο και να δώσω ένα αισιόδοξο μήνυμα μέσω της ενημέρωσης και τρίτον, ένας προσωπικός, αν θες και ειδικότερος στόχος ήταν ότι ήθελα να μάθουν όλοι την υπόθεση των Αποπηγαδίων, διότι κανείς δεν ξέρει τι έχει γίνει εκεί. Μένω 2 χρόνια τώρα στην Κρήτη, έχω φίλους και πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ακουστεί αυτή η υπόθεση και να μαθευτεί.

Χρειάζεται η βοήθεια όλων για να διαδοθεί αυτή η πληροφορία και να μαθευτεί γιατί υπάρχει φίμωση από τα ΜΜΕ. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, να δείτε τι αφήνουν και τι προτιμούν να προβάλλεται και τι όχι , θα σας πω το εξής:

Πήγαμε με τη Στέλλα (Μελιγκουνάκη, την  εξαιρετική φωτογράφο και χειρίστρια της κάμερας), στον Βόλο, όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα. Για να καταλάβετε το budget μας και το πώς κινούμαστε, εγώ οδηγούσα το αμάξι, μας φιλοξενούσαν φίλοι, εγώ κρατούσα τον ήχο, δηλαδή όλο αυτό βγήκε από μέσα μας, με πολύ μεράκι και χωρίς λεφτά. (Συμμετείχαν ο Παντελής Παντελόγλου που έκανε την οργάνωση της επικοινωνίας, έφτιαξε το site και τον υποτιτλισμό, ένα μικρό team με σωστούς επαγγελματίες που κατάφερε να έχει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα!) Εκεί, λοιπόν, βρισκόταν ένα συνεργείο από το Mega, 12 άτομα επιτελείο, κάμερες, ηχολήπτες κτλ με θέμα έναν τύπο που φτιάχνει το μεγαλύτερο λουκάνικο στην Ελλάδα!!(γέλια), και υπολογίζω πως αυτό πρέπει να στοίχισε γύρω στα 50000!!! Ευρώ, ενώ εμείς από το donation έχουμε μαζέψει 6.000!Αυτή τη δουλειά, δεν θα την προωθήσει κανένας από τα μαζικά μέσα προπαγάνδας, άρα ο κόσμος είναι το μόνο μέσο για να μαθευτεί όλο αυτό!!

Ακολουθεί μία τοποθέτηση που έγινε από την Στέλλα Μελιγκουνάκη, την φωτογράφο και την χειρίστρια της κάμερας (δείτε το site με τις πολύ ωραίες φωτογραφίες της εδώ.

- Πώς σου φάνηκε η  πρώτη εμπειρία σου πίσω από την κάμερα ;

Σ.Μ. :  Ένιωσα σαν να άνοιξε άλλη μια πόρτα για μένα, σ’ αυτόν τον  μαγικό κόσμο της φωτογραφίας. Με τη φωτογραφία ασχολούμαι από χρόνια και παρόλο που η φωτογραφική μου μηχανή δίνει τη δυνατότητα για εξαιρετικής  ποιότητας βίντεο, δεν ειχα μπει μέχρι τότε στη διαδικασία να πατήσω το κουμπί της λήψης.Όταν  η Νέλλη μου εξέφρασε τη σκέψη της για ένα ντοκιμαντέρ με θέμα το νερό και μου πρότεινε να συμμετέχω ως εικονολήπτρια, με πέτυχε σε μια φάση που “έβραζα” μέσα μου να δω πως μπορώ να στηρίξω τους αγώνες της εποχής με την τέχνη που έχω στα χέρια μου.

Τεχνικά σκέφτηκα πως η δύναμη του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ θα είναι η πληροφορία. Και έτσι είναι. Η φωτογραφία ήρθε με σεβασμό προς την αλήθεια που περιγράφουν μέσω της πληροφορίας οι “Σταγώνες”, να τη στηρίξει για να είναι περισσότερο κατανοητή στο κοινό. Δεν ήταν δύσκολο. Εξάλλου δε χρειάζεσαι πολύ περισσότερες γνώσεις για να χειριστείς την φωτογραφική μηχανή ως κάμερα αν λάβεις υπ’ όψιν σου ότι ουσιαστικά το βίντεο είναι 25 περίπου φωτογραφίες το δευτερόλεπτο. Παράλληλοι δρόμοι.

Μετά λοιπόν από ενός λεπτού ώριμη σκέψη δέχτηκα. Παρόλο που γνώριζα πως το μπάτζετ είναι χαμηλό- και ίσως δε μπορέσουμε να καλύψουμε τα βασικά μας έξοδα μετακίνησης και διαμονής- ,με μοναδικό εξοπλισμό τη φωτογραφική μηχανή, ένα μικρόφωνο, ένα τρίποδο και για ράγα έναν… σωλήνα αμιάντου είπαμε “πάμε για το Νερό”.

 Διότι δεν λογάται καλλιτέχνης αν με την τέχνη που έχει στα χέρια του δεν στηρίζει τους αγώνες της εποχής.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την Νέλλη Ψαρρού και την Στέλλα Μελιγκουνάκη, μην ξεχάσετε να μπείτε στο http://www.stagonesdoc.gr/ και να δείτε το ντοκιμαντέρ, καθώς και να βοήθησετε στην στήριξή του!! Γιατί η αλήθεια είναι δύναμη!

- See more at: http://cinefreaks.gr/2014/05/synenteuksi-nelli-psarou-stella-meligkounaki/#sthash.BKSqbC1n.dpuf