κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες ...

Αλήθεια τι είμαστε;μήπως είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες όπως έγραψε ο Καρυωτάκης;
Αισθάνομαι σαν μια οβίδα που πέφτει μες στη μήτρα της κόρης μας, της αγαπημένης μας, της μάνας μας, της αδελφής μας...σωπαίνω και περιμένω την επόμενη ανάρτηση να μάθω για τον επόμενο αριθμό θύματος.σιχάθηκα αυτή τη σιωπή σιχάθηκα τον εαυτό μου, που πάλι θα φτιάξω το καφέ μου θα κάνω το μπάνιο μου και θα κοιταχτώ στο καθρέφτη.αρχίζω να μισώ τους διπλανούς μου που μιλάν για μπάλα για μαλλιά για κυνήγι και ψάρεμα.δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν τρόποι αντίδρασης.δεν μπορώ να αντικρίσω ξανά κάποια διακήρυξη να τη διαβάσω και να πω ότι έτσι έχουν τα πράγματα,σωστά τα λέει,να μου διώξει όλη την οργή και να εναποθέσω την αντίδραση στα εγγόνια μου.τις τελευταίες μέρες στα αυτιά μου έρχεται ένα παράξενο βουητό.σε κάποια γωνιά δίπλα μας τόνοι ανθρωπιάς ξεβράζουν τη σιωπή μας με αίμα.δεν ξέρω...δεν ξέρω τίποτα...

Elias Makriyiannis