Χιροσίμα, Αύγουστος 1945
Το αεροπλάνο Β-29 ονομάζεται Ενόλα Γκέι, όπως η μαμά του πιλότου. Το Ενόλα Γκέι έχει ένα παιδί στην κοιλιά του. Το παιδί ονομάζεται Little Boy, έχει μήκος τρία μέτρα και βάρος τέσσερις τόνους.
Πέφτει στις οκτώ και τέταρτο το πρωί. Καθυστερεί ένα λεπτό μέχρι να φτάσει. Η έκρηξη ισοδυναμεί με σαράντα εκατομμύρια φυσίγγια δυναμίτη.
Στη θέση της Χιροσίμα υψώνεται τώρα το ατομικό σύννεφο. Από το φτερό του αεροπλάνου ο φωτογράφος του στρατού Τζόρτζ Κάρον βομβαρδίζει με τη φωτογραφική του μηχανή.
Εκείνο το τεράστιο, πανέμορφο, λευκό μανιτάρι γίνεται το λογότυπο πενήντα πέντε εταιριών της Νέας Υόρκης, και του διαγωνισμού Μις Ατομική Βόμβα στο Λας Βέγκας.
Το 1970, είκοσι πέντε χρόνια μετά, δημοσιεύονται για πρώτη φορά μερικές φωτογραφίες των θυμάτων της ραδιενέργειας, που αποτελούσαν στρατιωτικό απόρρητο.
Το 1995 το Ινστιτούτο Σμισθόνιαν ανακοινώνει στην Ουάσινγκτον μια μεγάλη έκθεση με θέμα τις εκρήξεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η κυβέρνηση της απαγορεύει.
Εντουάρντο Γκαλεάνο (Καθρέφτες)
Σαν σήμερα η ανθρωπότητα έμπαινε σε μιά νέα κλίμακα αυτοκαταστοφής
Κυρίως όμως η πυρηνική επίθεση άλλαξε γιά πάντα την ηθική της. Νομιμοποίησε το τυφλό έγκλημα ενάντια σε πόλεις και πληθυσμούς από αυτούς που μέχρι τότε φέρονταν σαν απελευθερωτές και υπερασπιστές της δημοκρατίας.
Η Χιροσίμα ήταν όμως κυρίως ένα μήνυμα πρός τους Σοβιετικούς ότι οι ΗΠΑ δεν θα δίσταζαν να χρησιμοποιούν όπλα μαζικής καταστροφής και στό μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου