"Πάλιωσε το σακάκι μου και βγήκε το σαράκι μου ....".

"Κι ενδύματα εποίει
και των ενδυμάτων ήτο"

Ετσι μπορεί ν'αρχίσει η ακτινοσκόπηση της σοβαρής μας μουσικής ,της ενδεδυμένης με ωδειακά υφάσματα φτηνής κατασκευής ή και επιβεβλημένης δια μέσου των ευχών και των επιμόνων προσπαθειών του υπουργείου Καλλιέργειας .
Μα ας έρθουμε στο απαραίτητο κάθε φορά ερώτημα.Πόσο είναι σοβαρό το ένδυμα της Μουσικής και πόσο σοβαρή είναι η Μουσική που ντύνεται για να υπάρξει σοβαρή ;

....Επιλέγω το πάθος για να εκφραστώ .Και το ένδυμα με επιλέγει για να επιβληθεί .Και στην πείπτωση της Μουσικής ,το μαύρο φράκο το θανατερό ,ξένο στο σώμα ,ηλίθια αδικαιολόγητο ,να παρηστάνει μια εποχή διαφορετική ,αυτή που την ανάγκη γέννησε να ακούμε Μουσική σε βελούδινες αίθουσες με πολυέλαιους φωτισμένες .Αλλ'οχι ακριβώς για ν'ακούσουμε Μουσική .Για να δούμε εκατό άσχετους ,ως προς το φράκο ,κι εχθρικούς ,ως προς τη Μουσική ,να παριστάνουν το φράκο και τη Μουσική ,σε συμφωνία συμφωνική

Και  συνεχίζει ο Κατσαρός .
Τα ενδύματα  είμαι των ενδυμάτων
να φύγω στα ενδύματα
να είμαι το ένδυμα
να είμαι το νεκρό ένδυμα
να είμαι το ανατημένο
να είμαι όλα
Να είμαι η Μουσική

Μάνος Χατζιδάκις -Τα σχόλια του Τρίτου
Ο ρόλος της ενδυμασίας στη σοβαρή Μουσική(απόσπασμα)
σελ.35.Εξάντας