28 Οκτωβρίου 2014

Στη φωτιά του ματιού σου θα χαμογέλασε κάποτε ο Θεός ....


Εμείς οι Έλληνες
Με τις ελιές με τα πεύκα
Με τα μάρμαρα με τη θάλασσα
Φυλάξαμε και άλλες αρετές
Δεν εξοφλήσαμε την ευφυΐα μας
Σ' έναν καιρό πιο ήμερο
Και πιο γενναίο
Δεν θα διστάσουμε
Δεν θα δειλιάσουμε
Από τις κρύπτες θα βγάλουμε τα όργανα
Στην ορχήστρα και στο χορό
Οι φωνές μας θα προσφέρουν
Κάτι σαν το επιούσιον
Το δικό μας πάθος

Γ.Σαραντάρης (29/3/1936)

"Οι Αγάπες του Χρόνου"

Ο Γ.Σαραντάρης  ποιητής και φιλόσοφος έζησε μόνο 33 χρόνια ,γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1908 και  αμέσως μετά η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, στην Μπολόνια, όπου έμεινε μέχρι τα 23 του και το υπόλοιπο της ζωής του το πέρασε στην Ελλάδα, όπου ήρθε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Στρατεύθηκε στον πόλεμο του '40 και πέθανε το Φεβρουάριο του 1941, σε ηλικία μόλις 33 ετών, από τις κακουχίες του Μετώπου..

Γράφει ο Ελύτης (στα Ανοιχτά Χαρτιά, σ. 284)
 

"Όταν ξαναβγήκαμε από την πρώτη φάση της θύελλας, ήταν άνοιξη και στην Αθήνα είχαμε αποκτήσει μια Kommandatur. Τι σήμαινε αυτό θα το μαθαίναμε σε λίγο. Εκείνη τη στιγμή μετρηθήκαμε κι ήμασταν –απίστευτο– περίπου ίδιοι. Μονάχα κάπως αλλιώτικοι, παραζαλισμένοι, εγώ βαδίζοντας μ’ ένα μπαστούνι, ο Αντωνίου χωρίς καράβι, ο Σεφέρης μακριά μέσα στους αγάπανθους κι ο Σαραντάρης αυτός ακόμα πιο μακριά ."

Και ο Ν.Γκάτσος :

Στη φωτιά του ματιού σου θα χαμογέλασε κάποτε ο Θεός
Θα 'κλεισε την καρδιά της η άνοιξη σα μιας αρχαίας ακρογιαλιάς μαργαριτάρι.
(Νίκος Γκάτσος, «Ελεγείο», α' δημοσίευση περ. «Φιλολογικά Χρονικά», 1946)




 Το ποίημα είναι απο την ανθολογία. "Στη δόξα των πουλιών"  που εκδόθηκε το 1997 απο τον ΙΚΑΡΟ
πληροφορίες απο Ελευθεροτυπία και diastixo.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου