Στον εμφύλιο δεν εκτελούσαν τους καταδικασμένους αν ήταν άρρωστοι. Έπρεπε πρώτα να γίνουν καλά και μετά οδηγούνταν στο απόσπασμα. Στο Σωτηρία πήγαιναν τους φυματικούς, θέριζε τότε, και το μεγάλο δίλημμα των γιατρών, μου έλεγε πρόσφατα ένας φίλος, ήταν αν θα έπρεπε να τους θεραπεύσουν ή να καθυστερήσουν όσο γινόταν τη θεραπεία τους, για να καθυστερήσουν και τη θανατική ποινή.
Και όταν συνέβαινε και ανάρρωνε κάποιος από αυτούς, αντί να χαίρονται οι γιατροί, μέναν αμίλητοι σα σε κηδεία και σκυθρώπιαζαν. " Έρχονταν και τον έπαιρναν σχεδόν αμέσως. Σωπαίναμε, και περιμέναμε μετά να ακούσουμε την εκπυρσοκρότηση από τα όπλα. Τότε μονολογούσαμε: τον έφαγαν κι αυτόν..." Κι εσύ ελπίζεις, στους ίδιους τοίχους και στα ίδια χώματα, να σταματήσεις μια αιμόπτυση πατρίδας.
Απο : olaxidyo-x2.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου