Ιστορίες ..άγριες

"...Ωρα 10.00 το πρωί. Είμαι ξαπλωμένος στην καμπίνα μου.Εχω ξυπνήσει, αλλά δεν μπορω να σηκωθώ έχει θάλασσα με ανέμους κοντα στα 9 μποφορ.Το καράβι άθλιο ..φορτηγατζίδικο..μέχρι πρότεινος ηταν στη γραμμή Σικελία -Σαρδηνια,δεν είναι για μεγάλες θάλασσες. Τρίζει..ολόκληρο,..αγκομαχάει και σε κάθε βαθύ κυματισμό βουτάει σα να βουτάει στο κενό.Μένω λοιπον σε εμβρυική θέση οριζοντιωμένος για να αντιμετωπίσω τον ίλιγγο αλλά και το φόβο.Καποια στιγμή καλούν απο το μεγαφωνο πως θα προσεγγίσουμε περιοχή όπου κάποιο πλοίο κινδυνεύει...

Μετά απο μια ώρα ,θα ήταν 12.00 το μεσημέρι περίπου ,κατεβαίνω όπως όπως στο σαλόνι ..έχει πέσει και λίγο η θάλασσα..και βλέπω ζωντανά στα διακόσια μέτρα μπροστά μου το φλεγόμενο Νόρμαν Ατλάντικ..και σε όλες τις τηλεοράσεις του δικού μου πλοίου.. τους τηλεμπόρους του πόνου να μιλούν γι αυτό..Θα παραμείνουμε στο σημείο κάνοντας κυκλική πορεία μεχρι νεωτέρας..ακούγεται απο τα μεγάφωνα...Μέχρι που γίνεται το κακό..
Σε μια επιχείρηση κλειστής στροφής για να πλησιάσουμε προφανώς στο φλεγόμενο Νορμαν Ατλάντικ..χάνεται ο ελεγχος και το καραβι μας μένει εκτεθειμένο σε πλευρικά κύματα ύψους οκτώ -δέκα μέτρων..Η κλίση κοντά ίσως και παραπάνω απο 45 μοιρες.. Τα φινιστρίνια και οι νταλίκες στο εξωτερικό γκαράζ ( ναι καλά διαβάζετε στο εξωτερικό γκαράζ !) ακουμπούνε στο νερό..

 Στο σαλόνι ανθρωποι και αντικείμενα, τραπέζια, καρέκλες εκσφεδονίζονται απο τη μια πλευρά στην άλλη ..ένας κάνει κάταγμα στο καρπό..ποτήρια, πιάτα, μπουκάλια ,η μηχανή του καφέ στο μπαρ λαμπόγιαλα...ΤΙΠΟΤΑ όρθιο..Προσπαθώ να κρατηθώ απο κάπου και να μείνω ψύχαιμος προστατεύοντας το παιδί μου..

Στο εσωτερικό γκαράζ ..μαθαίνουμε στη συνέχεια οταν ηρεμούν κάπως τα πράγματα..πως σπάσανε οι αλυσίδες που κρατούσαν δεμένες τις νταλίκες με αποτέλεσμα να μετακινηθούν και να συγκρουστουν μεταξύ τους με ανυπολόγιστες και αδιευκρινιστες για την ώρα ζημιές..Οι αυτοκινητιστές φωνάζουν απειλούν και διαμαρτύρονται...οι γυναικες και τα παιδιά ορύονται και κλαίνε...και βέβαια δεν λείπουν οι λιποθυμίες και οι υστερικές κρίσεις..κάποιοι μάλιστα απειλούν να πέσουν στη θάλασσα..Το πλήρωμα άφαντο..Κανένας δεν εμφανίζεται να δώσει μια εξήγηση,,να καθησυχάσει τον κόσμο που είναι σε παράκρουση..Οι πιο ψύχραιμοι ανεβαίνουμε στη γέφυρα..Μετατοπίστηκε φορτίο..;;..κινδυνεύουμε..;;..γιατί συνέβη αυτό..;;..έχετε ενημέρωσει το κέντρο επιχειρήσεων ;;..Μπορούμε εμείς να παραμένουμε εδώ σε αυτές τις δυσκολες συνθήκες..;;..γιατί δεν ενημέρωνετε και δεν καθησυχάζετε τον κόσμο..;;..που ειναι ο καπετάνιος ..;; γιατί κρύβεται..;;..

Οι απαντήσεις λειψές ..ασαφείς..και το χειρότερο μάλλον αμήχανες και φοβισμένες..και τότε ομολογώ πως άρχισα πλεον να τρομοκρατούμαι..Παραμένουμε εκεί για άλλες επτά ώρες σε συνθήκες 7-8 μποφορ κάνοντας πλεον πιο ευρείς κύκλους στα μετόπισθεν και απομακρυσμένα του Νορμαν Ατλαντικ ..εμφανώς χωρις να μπορούμε να βοηθήσουμε..Ολοι μας σε εξουθένωση παρακολουθώντας απο τα κανάλια την τραγωδία που εξελίσσεται μπροστά μας..ζώντας παράλληλα την δική μας αγωνία..χωρίς την παραμικρή επίσημη- επαναλαμβάνω-ενημέρωση απο τον Καπετάνιο του πλοίου μας..

( έμαθα εκ των υστέρων πως το να συμμετέχεις και να παραμείνεις ενεργος στη επιχείρηση διάσωσης, σου δίνει το δικαίμα ως πλοιο και πλοιοκτήτρια εταιρεία να διεκδικήσεις ικανό μέρος ασφαλιστικής αποζημιωσης..!)

ΈΜΑΘΑ επίσης, χωρίς παρενθέσεις αυτή τη φορά, πως αν στην μια πλευρά της ζυγαριάς ειναι χίλιοι άνθρωποι και στην άλλη της πλευρά ΕΝΑ ευρώ..αυτή θα γείρει προς τη δεύτερη..
ΕΜΑΘΑ επίσης πως η τραγωδία που συνέβει έχει την καταγωγή της όχι στην Ελλάδα απλώς, αλλά στην Ευρώπη της κρίσης..Πως είναι παιδί του κυνισμού , του τυφλού κέρδους του εγκληματικού Καπιταλισμού με μαριονέτες κάτι ανθρωπάκια όπως..ρέντζι..σαμαράς..βαρβιτσιώτης..και λοιπά.."

Ενας επιβάτης του παραπλέοντος- της τραγωδίας -πλοίου "Φόρτσα Γένοβα" της ΑΝΕΚ την Κυριακή 28/12/2014..

Γιάννης Γιαπράκης