Νοσταλγία και καληνύχτα..

Το Μπάμπη Γκολέ τον ανακάλυψα εκεί κοντά στα δεκαοχτώ στις αρχές της δεκαετίας του '80 μέσα από φίλους λίγο μεγαλύτερους από ΄μένα που σπουδάζανε Πάτρα ( μάλιστα έναν απ΄αυτούς λίγο αργότερα προς το τέλος της ίδιας δεκαετίας τον συνόδευσα να παρουσιαστεί φαντάρος ένα πρωί στο Μεγάλο Πεύκο.. κατευθείαν απ΄τον Γκολέ όταν τραγούδαγε στην Εσμεράλδα κάπου στην Κεφαλληνίας..)..

Ήταν η εποχή των αναβιώσεων του ρεμπέτικου που είχε βέβαια και σοβαρά εγχειρήματα αλλά και πολύ πολύ προχειρότητα, αρπαχτή, δήθεν, στραβά καβουράκια και νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια που λέγανε και οι Σπυριδούλα..για να καταλήξει κάποια στιγμή σε πλήρη εκφυλισμό και σκυλοποίηση..Ετσι κι ο Μπάμπης τότε, ανεβαίνει στην Αθήνα και από τον "αξιοπρεπή' ' Κουασιμόδο' στο Κολωνάκι καταλήγει όπως προείπα στην 'Εσμεράλδα" της Κεφαλληνίας όπου μόνο.. κλόουν και ελέφαντες δε βγαίνανε..Ανθρώπινα όμως είναι αυτά και είχε στηθεί τότε μια σκύλευση της παράδοσης που έμοιαζε με οδοστρωτήρα..δύσκολα μπορούσες να αντισταθείς...

Κάποιοι από μας τότε που αγαπούσαμε το είδος και ψάχναμε την αλήθεια του στις πρώτες ηχογραφήσεις, είχαμε αποκτήσει μια υπεροπτική στάση απέναντι στους 'αναβιωτές' δικαίως για κάποιους,αδίκως για κάποιους άλλους, όπως ομολογώ πως ήταν ο Μπάμπης..ο οποίος και βγήκε από αυτή την ιστορία αλώβητος, γνήσιος, τραγουδώντας και ψάχνοντας συνεχώς θησαυρούς της παράδοσής μας με τη χαρακτηριστική μερακλίδικη και παραπονιάρικη φωνή του Τζουανάκου και του αλησμόνητου Κάβουρα.. πραγματικός φάρος για τα νεότερα παιδιά ...

Ένας φίλος κάποτε με ρώτησε "Γκολέ έχεις..;;"...Ναι έχω, τον έχω στην καρδιά μου..

ΥΣ.Το τραγούδι αριστούργημα και είναι του Παναγιώτη Πετσά και η πρώτη εκτέλεση ..ποιου άλλου ..μα του ΣταύρουΤζουανάκου στα 1950
Νοσταλγία και καληνύχτα..
Γιάννης Γιαπρακης