Το «καρυδότσουφλο» της υγείας και τα διπύθμενα του «έρματος»

 

Ένα από τα «υπόλοιπα», που άφησε πίσω της η προηγούμενη συγκυβερνητική καταστροφή είναι κι αυτά τα «τιμημένα» παιδιά, που ασκούν το επάγγελμα των διοικητών και υποδιοικητών των νοσοκομείων της χώρας. Λέμε «υπόλοιπα», γιατί πως αλλιώς να ονομάσεις αυτό το «έρμα», που έχει τοποθετηθεί στη «βιτρίνα» των υποδομών του συστήματος της υγείας, όχι για να αυξήσει την «ευστάθεια» του καρυδότσουφλου, όπως εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται, αλλά για να συμβάλει ακόμα πιο πολύ στον καταποντισμό ενός προβληματικού συστήματος υγείας, το οποίο δεν νοσεί μόνο, αλλά στερείται και κάθε ικανής και αναγκαίας συνθήκης, η οποία θα το χαρακτήριζε ως επαρκή κοινωνική δημόσια και δωρεάν υπηρεσία. 

Κι αυτό δεν οφείλεται ούτε στις τεράστιες τρικυμίες των ωκεανών του καπιταλισμού, που καλείται να διασχίσει, ούτε στην απαξιωμένη εργασία όσων από το πλήρωμα του θαλασσοπνίγονται στη δίνη ενός καθημερινού μεροκάματου της απελπισίας. Οφείλεται κυρίως στον σχεδιασμό της «ναυπήγησης» του, έτσι ώστε να υπηρετήσει πιστά τον στόχο της κατασκευής του. Μιας κατασκευής, που αντί να υπηρετήσει τη λογική της δημόσιας και δωρεάν υγείας, έχει σχεδιαστεί με την τεχνική του «καρυδότσουφλου», το οποίο συνεχώς «μπάζει νερά» και με τα διπύθμενα του «έρματος» στη «γέφυρα» του σκάφους και όχι στον πυθμένα του, όπως η ναυπηγική ορίζει. 

Αυτή η κατασκευή έχει εξασφαλίσει την μόνιμη και διαρκή εκπομπή SOS, έτσι ώστε να βρίσκουν κάθε στιγμή την ευκαιρία, τα «πειρατικά» της ιδιωτικής υγείας να το διασώζουν και να εισπράττουν συνεχώς και αδιαλείπτως την αμοιβή της ρυμούλκησής του. Αυτός είναι ένας παλιός πειρατικός νόμος της θάλασσας που λέει ότι όταν ένα καράβι εκπέμψει SOS, ο πλοιοκτήτης του πλοίου που θα το ρυμουλκήσει σε λιμάνι, αποκτά δικαιώματα ιδιοκτησίας επ’ αυτού.

Το χτίσιμο της παραπάνω εικόνας δεν έγινε για λόγους κοσμητικούς του κειμένου. Έγινε με στόχευση την περιγραφή μέσα σε λίγες σειρές όλου αυτού του «πλιάτσικου». που με νόμιμο τρόπο συμβαίνει στις «ναυαγισμένες» δομές υγείας αυτής της χώρας, και οι οποίες το μόνο που γνωρίζουν καλά, είναι να υπολειτουργούν έχοντας ξεπεράσει τα όρια της αντοχής τους, εκπέμποντας συνεχώς βοήθεια προς τις σπεύδουσες ιδιωτικές δομές, οι οποίες καιροφυλακτούν εκεί γύρω, για να πλιατσικολογήσουν μόνο.

Πρόσφατα ο συντοπίτης μας υπουργός υγείας κ. Πάνος Κουρουμπλής ζήτησε αυτό το «έρμα να αδειάσει» (Το αν θα ξηλωθεί κιόλας ,για να μπει στη σωστή του θέση, είναι μεγάλη κουβέντα). Ζήτησε με άλλα λόγια από όλους του διοικητές των νοσοκομείων να παραιτηθούν, για να εισπράξει από όλους αυτούς τους ακριβοπληρωμένους μάνατζερ της καταστροφής την άρνηση τους. «Εδώ είμαστε», του απάντησαν . «Αν θες πλήρωσε μας και απέλυσε μας».

Η απάντηση αυτή σε άλλες περιοχές της χώρας, ξένισε για την πολιτική της αυθάδεια. Ίσως μάλιστα, όπως έχει διαρρεύσει χωρίς διάψευση, να αποτελεί και «γραμμή της Συγγρού [1]». Στην πόλη του Αγρινίου και της ευρύτερης περιοχής όμως, κανείς δεν έχει εκπλαγεί από αυτή, αφού η τοπική κοινωνία είναι για μήνες τώρα κοινωνός της αφασιακά ανήθικης πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς των διοικητών των δύο νοσοκομείων του νομού. Στα καφενεία της Ντούτσαγας για τον παραπάνω περιφραστικό ορισμό έχουμε μία λέξη, την οποία δεν θα την χρησιμοποιήσουμε, αν και θα έπρεπε, για να κρατήσουμε την ποιότητα του κειμένου σε κόσμια επίπεδα. Και δεν έχει εκπλαγεί κανείς, γιατί εδώ δεν είναι η πρώτη φορά, που και οι δυο τους ακούν από υπουργικά χείλη την φράση «παραιτηθείτε».

Χρόνια τώρα, αυτό που χαρακτηρίζει τη λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι η διοικητική μέθοδος «τουρλουμπούκι». Χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης μεθόδου είναι το γεγονός ότι ο καθένας σ’ αυτό κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Έτσι σε όλο το σύστημα παροχής υγείας της χώρας το ζήτημα είναι σε ποιόν υπάλληλο θα πέσεις. Αν αυτός που θα σου τύχει είναι φιλότιμος, μπορεί και να την «βγάλεις καθαρή». Αν όμως πέσεις πάνω στον αφιλότιμο, «ήσουνα μοναχοπαίδι, | ήσουνα μονοχαγιός | κι έχεις γίνει ψυχοπαίδι | κι έχεις γίνει παραγιός». Όπως εδώ και καιρό έχει αποδειχθεί, η δεύτερη εκδοχή ευδοκιμεί «τα μάλα» σ’ αυτές τις λερωμένες βιτρίνες του συστήματος υγείας της χώρας.


 [1] Δρόμος ξακουστός και μεγάλος της ελληνικής πρωτεύουσας, ο οποίος οδηγεί ως γνωστόν στο φαληρικό (όπως φαλίρισα) δέλτα (όπως δημοκρατία) και στον οποίο από παράδοση επιδίδονται στον αγοραίο έρωτα, άτομα με ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις. Εκεί βρίσκονται και τα γραφεία μεγάλου κυβερνητικού κόμματος των περασμένων δεκαετιών)
[2] Προέρχεται από το τουρκικό turlu (τουρλού), που σημαίνει: Διάφορα, ποικιλία, διαφορετικά πράγματα, πολυσχιδή, μείγμα) και την λέξη μπουκιά. Τουρλουμπούκι θα πει ανακατεμένα λόγια, μωρολογία, χαβαλές.

Απο Συνείδηση