.. στην εποχή μου περνούσε τις εξετάσεις ένας στους εφτά και για κάποιους- τους πολλούς- από μας η επιτυχία στις πανελλήνιες ήταν η μοναδική διέξοδος αντιμετώπισης του ταξικά προδιαγεγραμμένου μίζερου μέλλοντος. Οι πανελλήνιες ήταν η πρώτη και η μόνη μας επιλογή.
Είχα αποστηθίσει τα δυο βιβλία σε τέτοιο βαθμό που κατά τη διάρκεια της γραπτής εξέτασης απουσίαζα από το σώμα μου παρατηρώντας το να γράφει μηχανικά κατεβατά σελίδων. Γέμιζε η κόλλα αναφοράς λέξεις ώσπου κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως στο μέσον του κειμένου, έγραφα από άλλο άσχετο κεφάλαιο. Λέγαμε τότε "πήδηξε η κασέτα" όταν καθώς ακουγόταν ένα τραγούδι διακόπτονταν κι αιφνίδια συνεχιζόταν με το επόμενο.
Έπρεπε να σβήσω με τη γομολάστιχα τουλάχιστον μια πυκνογραμμένη σελίδα και να συνεχίσω με το σωστό περιεχόμενο. Όταν παρέδωσα το γραπτό μου έμοιαζε με ξεσκισμένο πατσαβούρι... ήξερα πως είχα ξεράσει το βιβλίο πάνω στο χαρτί με ακρίβεια,πράγμα που ήταν το ζητούμενο, αλλά φοβόμουν πως με τέτοια εμφάνιση το γραπτό θα έκανε άσκημη εντύπωση και θα δυσκόλευε τους διορθωτές. Στην Ιστορία πήρα βαθμό 20.
Η χρονιά εκείνη ήταν από τις τελευταίες στη γειτονιά που έκαψαν το Μάη. Βγήκα κι εγώ να συνεισφέρω στη φωτιά. Δεν είχα στεφάνι. Έκαψα τις ιδιόχειρες αντιγραφές για την Ιστορία. Έκαψα τα 177 λατινικά ρήματα που είχα κλίνει επανειλημμένα σε κατοστάφυλλα. Έκαψα όγκους αρχαιοελληνικών ρημάτων. Έκαψα βουνά αρχαίων κειμένων που είχαν αναλυθεί συντακτικά.
Κοιτούσα την πελώρια φωτιά. Έπρεπε να θεραπευτώ από το μέλλον μου. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπεις σ' αυτή τη διαδικασία χωρίς να την πιστέψεις, χωρίς να καταργήσεις τον δημιουργικό εαυτό σου. Είναι εξαιρετικά δύσκολο ενώ την έχεις πιστέψει να συχωρέσεις τον άλλο που είχε επιλογή να φύγει στο εξωτερικό και γλύτωσε το βασανιστήριο και τον παραδίπλα που είχε διέξοδο ζωής που παρέκαμπτε το πέρασμα από την κόλαση. Ήθελα να θεραπευτώ από το αναπόδραστο μέλλον που άλλοι είχαν αποφασίσει για μένα...
Ελένη Ζάχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου