Κήδεψε Τουρκία τα παιδιά σου, τα καλύτερα παιδιά σου.

 Βλέποντας αυτές τις μέρες φωτογραφίες από το μακελειό στη Τουρκία, θυμόμουνα τις αφίσες στα δωμάτια των Κούρδων προσφύγων στο Λαύριο. Είναι κάτι σαν πόστερ με εκατοντάδες μικρές φωτογραφίες ηρώων που σκοτώθηκαν ή δολοφονήθηκαν επί δεκαετίες από τα καθεστώτα. Σε κάθε φωτογραφία από κάτω είχε και μια σημαιούλα. Πότε Κουρδική , πότε Τουρκική. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς άνθρωποι διωγμένοι, κατατρεγμένοι μπορούσαν να ξεπερνάνε τις διαφορές και να θεωρούν κοινούς ήρωες , ανθρώπους από την άλλη εθνότητα. Ρώτησα και μου είπαν είναι όλοι ήρωες για την ελευθερία, δεν τους ξεχωρίζουμε.
 
Νομίζω ότι αυτόν το κρίκο προσπαθούν να σπάσουν οι μυστικές υπηρεσίες που οργανώνουν τέτοιες τυφλές επιθέσεις κατά του πλήθους. Επίσης θυμώνω με κάτι εθνικόφρονες εδώ δικούς μας της πλάκας, που πέρα από τα ουγκαγκαμπούμ και ταρατατζούμ είναι αιώνες μακρυά από την ωριμότητα της σκέψης και της στρατηγικής αυτών των αγωνιστών της ελευθερίας.
 
Κήδεψε Τουρκία τα παιδιά σου, τα καλύτερα παιδιά σου. Αυτά που θα τους σφίγγαμε το χέρι σαν δικά μας παιδιά.

κι αν η μισή καρδιά μου βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα, η άλλη μισή στη Τουρκία βρίσκεται (παράφραση στίχου του Ναζίμ Χικμέτ)

Geo Bear

Πίνακας Βάσω Κατράκη