ψιλόβρεχε ολημερίς· βγήκα τη νύχτα κι είδα κάτω απ' την ελιά ενα κλαδί καμπύλο, φωτεινό, στεφάνι χαλκαργυροπράσινο στο γκρίζο τ' ουρανού, λάμπαν δοξαστικά τα φύλλα της στο τίποτε το αδιαφοροποίητο που μας κυκλώνει, στραφτάλιζαν επάνω τους σταγόνες της βροχής, απέναντι απλωνότανε η πόλη αναμμένη και πίσω της χαμένος ο Υμηττός· μεσ' στην ασημαντότητα που εξουσιάζει τις δυσοίωνες προοπτικές πάντα ελλοχεύει απρόβλεπτο ένα θαύμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου