"..Άσε που εδώ δε μας ζητούσανε μινόρε... Βλέπεις εμείς στη Σμύρνη λέγαμε τον καμό μας μ' αυτό... Εδώ ήμαστε λεύτεροι... δεν είχε αξία... Εδώ δεν αρχίζαμε με μινόρε... δεν τελειώναμε με μινόρε... δε μας το παραγγέλνανε συνέχεια όπως στη Σμύρνη που τόχανε καμάρι να το παραγγείλουνε, να το ακούσουνε και να το ξανακούσουνε, όπως στην εκκλησιά που ανάβει ο καθένας το δικό του το κερί στην Παναγιά... με το μινόρε τραγουδούσαμε τον πόνο μας πούμαστε σκλαβωμένοι στην τουρκιά... με το μινόρε δεν το ξεχνούσαμε... θέλαμε όλο να το θυμόμαστε... ν' ανάβουμε μέσα μας καντήλι... ελπίδα... ζεστασιά.. "
Αγγέλα Παπάζογλου,η Σμυρνιά που μετά την Καταστροφή έζησε μέχρι το θάνατό της στην Κοκκινιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου