22 Μαρτίου 2016

Ποίηση ανάμνηση από φίλντισι


 Ι
στον Οδυσσέα Ελύτη

Ό,τι χάραζε σε στίχους
Τάπαιρνε ή θάλασσα πούχε στα χέρια του
Ό,τι ζωγράφιζαν τα χείλια του
Τάσβηνε ο ουρανός πούχε στα μάτια του
Κ' έτσι δεν μπόρεσε να δει
Αν έπρεπε να παραμείνει Αττικός
Ή Αιγαιοπελαγίτης


ΙΙ στο Γιώργο Σεφέρη

Από τη Μικρασία μετά την καταστροφή, ένας αστός ξεκίνησε με μια βαλίτσα αναμνήσεων στο χέρι, γύρισε χώρες μακρινές και πολιτείες άγνωστες, μάζεψε ακριβό υλικό και συνταγές, μέτρα, ρυθμούς και χρώματα, και τέλος γύρισε στη χώρα του, έχτισε με τα χέρια του σπίτι σημερινό κ' ελληνικό, εμπήκε μέσα, κλείδωσε και από τότε πια κανείς δεν τον συνάντησε στην αγορά.

ΙΙΙ
στο Νίκο Γκάτσο


Η γη καθώς τον γέννησε
Τον στόλισε
Πράσινα φύλλα τής ιτιάς
Του έλατου και της ελιάς
Μα ή σκέψη του τον βύθισε
Στης πολιτείας την άσφαλτο
Κ' έγινε πέτρα αρχαϊκή
Στη μνήμη των εφήβων

Ερωτικό
Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Eίτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ’ άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ’ στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ’ το παραθυρό σου
Το προσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα

 Μάνος Χατζιδάκις, Μυθολογία και Μυθολογία Δεύτερη.Εκδόσεις Άγρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου