κάτω απ’ το χώμα το ιερό..

Στο σηκό του Ναού της Ήραςμστην Αρχαλια Ολυμπία  «εξεχώσθη λαμπρόν σύμπλεγμα, Ερμής βαστάζων Διόνυσον, ήκιστα βεβλαμμένον κατά την ρίνα και τον πόδα. Την αξίαν του ευρήματος θα εκτιμήση ο αναγνώστης, όταν μάθη, ότι ο Παυσανίας αναφέρει σύμπλεγμα Ερμού και Διονύσου, έργον Πραξιτέλους» (Μέριμνα, αρ. φ. 1496, 10/05/1877)

 Απρίλιος του 1877 ,στην Ολυμπία  έρχεται στο φώς το άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλη, κορυφαίας τεχνοτροπίας και ομορφιάς.
Τό άγαλμα εκτείθεται στό Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών και ο φωτογράφος αιχμαλωτίζει και ταυτοποιεί το πρόσωπο του Έλληνα ξεναγού Νικόλαου Ζαφειρόπουλου με τον Ερμή (πράγματι η ομοιότητα είναι εκπληκτική).Ο φωτορεπόρτερ ήταν ο Βασίλειος Τσακιράκης.

 Τον ίδιο χρόνο ο Herman Melville,Αμερικανός συγγραφέας και ποιητής (1819-1891), έγραψε το παρακάτω ποίημα με τίτλο : «Η Εκταφή του Ερμή» ,που αποτελεί ένα απο τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας :

What forms divine in adamant fair-
Carven demigod and god,
And hero-marbles rivalling these,
Bide under Latium’s sod,
Or lost in sediment and drift
Alluvial which the Grecian rivers sift.

To dig for these, O better far
Than raking arid sands
For gold more barren meetly theirs
Sterile, with brimming hands.
………………
Τι θεική μορφή εκτίθεται σκληρά στο φώς
Ημίθεος σμιλεμένος και θεός,
Και ήρωας-μάρμαρα που ανταγωνίζονται αυτά,
Καιροφυλακτούν κάτω απ’ το χώμα το ιερό,
Ή χαμένα παρασέρνονται σε ιζήματα
Προσχωσιγενή,που τα Ελληνικά ποτάμια κρισαρίζουν.

Κάλλιο μακρύτερα γι’αυτά να σκάψεις
παρά να χτενίζεις την άνυδρη άμμο
Για χρυσό, γη άγονη μα ευπρεπώς δική τους
Χέρσα εδάφη, με ολόγιομα τα χέρια.

 Τά βιβλία πού αγάπησα