Κι ω Θεέ-μου, τι θίασος, τι λερή συνοδεία εαυτούληδων

Βουλή
Είναι εκεί στην πολιτεία
σε πλατείες και γραφεία,
μια φωλιά που ζει μια ράτσα
τετραπέρατη καπάτσα.
Σκάβουν, σπέρνουν και θερίζουν
και τρυγάνε νε τις γλώσσες
και τα χέρια τα`χουν μόνο
να υπογράφουν, να μουτζώνουν
και ποτέ τους τόνα χέρι
που`ναι τ`άλλο τους δεν ξέρει
γλωσσομάχοι, γλωσσοφάγοι
που τις γλώσσες τους να φάνε.  

Στίχοι Βασίλης Ρώτας Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
(Ρώτας-Χατζιδάκις,Κουν ,Τσαρούχης ..Πρωτακούστηκε στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης "Όρνιθες", το 1959 σε σκηνοθεσία Καρόλου Κούν, σκηνικά- κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη   Τότε ο συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις συναντήθηκε καλλιτεχνικά με άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες: τον Κάρολο Κουν, τον σκηνοθέτη της παράστασης και καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεάτρου Τέχνης, τον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη, που είχε επιμεληθεί τα σκηνικά και τα κοστούμια, και τη χορογράφο Ραλλού Μάνου.
Η παράσταση όμως κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτη ήταν. Το κοινό αντέδρασε σχετικά άσχημα στην πρεμιέρα (29 Αυγούστου), με αποτέλεσμα να απαγορευθούν οι επόμενες παραστάσεις από τον Υπουργό Προεδρίας Κυβερνήσεως Κωνσταντίνο Τσάτσο.
Η πορεία του μουσικού έργου, ωστόσο, δε διακόπηκε. Ο συνθέτης αποφάσισε να ασχοληθεί με τις λεπτομέρειές του και να το ενορχηστρώσει. Το έργο πήρε την οριστική του μορφή (καντάτα) το 1964. Ένα χρόνο μετά, ο Μωρίς Μπεζάρ σκηνοθετεί και χορογραφεί τους «Όρνιθες», σε μουσική διεύθυνση του ίδιου του Χατζιδάκι, και παρουσιάζει το έργο στην Όπερα των Βρυξελλών. Με τους «Όρνιθες» το πολυεδρικό πρόσωπο του Μάνου Χατζιδάκι πλουτίζεται με νέα στοιχεία και σημειώνεται ένας ακόμη μεγάλος σταθμός, όχι μόνο στη δική του πορεία, αλλά και σ' εκείνη της σύγχρονης ελληνικής μουσικής.)

*Κι ω Θεέ-μου, τι θίασος, τι λερή συνοδεία εαυτούληδων (Γ.Σκαρίμπας)