Γράφει ο Θωμάς Μούστος από tetartopress
Ένα από τα βασικά ιδεολογήματα που χρησιμοποιείται, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι αυτό της ανάπτυξης. Ουσιαστικά η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά, δεν είναι παρά μια προσπάθεια να μακιγιαριστεί η αδιάκοπη επίθεσή τους πάνω στην κοινωνία, καθώς και η απρόσκοπτη λεηλασία και καταστροφή του φυσικού κόσμου. Μια προσπάθεια να κρυφτούν τα καταφανή εγκλήματα που πραγματώνονται καθημερινά απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία και τη φύση. Αν ανάπτυξη, πρόοδος και έξοδος στις αγορές σημαίνει μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, δουλειά την Κυριακή, καθημερινός θάνατος στους χώρους εργασίας, πλειστηριασμοί σπιτιών, τότε μπορούμε να φανταστούμε τι σημαίνει η ανάπτυξη, «πράσινη» ή όχι, για το φυσικό περιβάλλον και τους τοπικούς πληθυσμούς.
Οι αποψιλώσεις των δασών, η μόλυνση των θαλασσών, το λιώσιμο των πολικών πάγων, οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η συρρίκνωση της βιοποικιλότητας και η εξαφάνιση πλήθους ζωικών ειδών, είναι μερικά μόνο μέρη της συνολικής οριακής περιβαλλοντικής κρίσης που δημιουργεί η κρατική – καπιταλιστική επιθετικότητα. Οι ανυπολόγιστες συνέπειες που έχει για ολόκληρο τον πλανήτη η καταστροφή και η λεηλασία του φυσικού κόσμου, είναι απότοκο της διαρκούς και ανηλεούς επίθεσης πάνω στη φύση και τις ανθρώπινες κοινωνίες, που στόχο έχει τη μεγιστοποίηση του κέρδους προς όφελος των αφεντικών καθώς και τον πλήρη έλεγχο των κοινωνιών.
Οι αντιστάσεις που γεννήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στην ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή που πραγματοποιήθηκε και συνεχίζει να πραγματοποιείται, οδήγησαν την κυριαρχία να εφεύρει και να προωθήσει μέσω των ιδεολογικών της μηχανισμών ένα νέο ιδεολόγημα το οποίο θα καταφέρει να απορροφήσει τους κραδασμούς της αναπτυξιακής πολιτικής του κράτους και των αφεντικών. Ένα ιδεολόγημα που θα επιχειρήσει να «προσπεράσει» τις όποιες αντιδράσεις εμφανίζονται στο πεδίο απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης.
Δίπλα στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, τις αποψιλώσεις των δασών και τις αμμοληψίες, έρχονται να προστεθούν νέα πεδία όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ο ήλιος, η γη, ο αέρας, οι θάλασσες, οι λίμνες και τα ποτάμια μετατρέπονται σε τεράστιες βιομηχανίες άντλησης ενέργειας με αποκλειστικό γνώμονα την αύξηση του κέρδους μεγάλων κατασκευαστικών και ενεργειακών εταιρειών. Στο πλαίσιο αυτό, τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις παύουν να υφίστανται και μετατρέπονται είτε σε φωτοβολταϊκά πάρκα είτε σε εκτάσεις καλλιέργειας ειδικών φυτών για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Δίπλα στις λίμνες και τα ποτάμια ξεφυτρώνουν γιγαντιαία υδροηλεκτρικά εργοστάσια και οι κορυφές των βουνών κατακλύζονται από ατελείωτους τσιμεντένιους ογκόλιθους που συνιστούν τα αιολικά πάρκα.
Τον τελευταίο καιρό έχει δρομολογηθεί η εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε 2 σημεία πάνω στα Αγραφιώτικα βουνά στην Ευρυτανία, ενώ ετοιμάζουν την εγκατάσταση πολλών ακόμη τόσο στην Καρδίτσα, όσο και στην Ευρυτανία, με αποτέλεσμα όλη η ραχοκοκαλιά της Πίνδου να μακελευτεί (παράλληλα δρομολογείται η εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε αρκετές ακόμα περιοχές, π.χ Σαμοθράκη). Το πρώτο αιολικό πάρκο στα Άγραφα, θα είναι ισχύος 40 MW στη θέση «Μίχος – Βοϊδολίβαδο – Απελίνα» (Απέλινα) και το δεύτερο ισχύος 46 MW στη θέση «Γραμμένη – Τούρλα – Καρνόπι» (Λεκάνη Νιάλας).
Τα Άγραφα, μια περιοχή με απίστευτη φυσική ομορφιά και σπάνια χλωρίδα και πανίδα, με απέραντες βουνοσειρές, φαράγγια και ρεματιές με ορμητικά ποτάμια, σκιερά δάση, πηγές και πανέμορφα μοναδικά μονοπάτια που οδηγούν σε πέτρινα μονότοξα γεφύρια, ξεχασμένα μοναστήρια και όμορφα χωριά θα μετατραπούν σε αποκρουστικές φαραωνικές βιομηχανικές ζώνες, με σιδερένιους γιγάντιους ανεμοφράχτες ύψους έως και 140 μέτρων, με εκχερσώσεις/αποψιλώσεις τοπίων, με εκτεταμένες εκσκαφές και τόνους μπετόν, με διανοίξεις ειδικών μεγάλων δρόμων δεκάδων χιλιομέτρων μέσα στα «απρόσιτα» βουνά για τη διέλευση τεράστιων οχημάτων μεταφοράς των υλικών που θα συνθέσουν τις ανεμογεννήτριες στα εργοτάξια, καθώς και με εκατοντάδες πυλώνες υψηλής τάσης και χιλιάδες μέτρα εναέριων καλωδιώσεων πάνω από πυκνά δάση ελάτης.
Στα παραπάνω προστίθενται ο κίνδυνος των πυρκαγιών από σπινθήρες, αναφλέξεις, αστοχίες υλικών, που μπορεί να καταστρέψει ολοσχερώς την περιοχή, οι κατολισθήσεις εξαιτίας των μεγάλων τσιμεντένιων βάσεων, η μόλυνση των υπόγειων υδάτων και των ρεμάτων με τοξικές ουσίες, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, η καταστροφή της μοναδικής χλωρίδας και πανίδας με πάρα πολλά είδη φυτών και προστατευόμενη είδη πτηνών (ακόμα και ο θόρυβος επηρεάζει την ισορροπία), και οι σοβαρές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Ακόμα όταν το αιολικό πάρκο ολοκληρώσει τον χρηστικό του κύκλο (περίπου 20 χρόνια) τα βουνά θα μοιάζουν με απέραντο νεκροταφείο παλιοσιδηρικών φορτωμένα με χιλιάδες τόνους μπετόν και χιλιάδες μέτρα υπόγειων και υπέργειων καλωδιώσεων.
Απέναντι στη μετατροπή της «Ωραίας Κοιμωμένης» σε ένα απέραντο τοπίο από σίδερα, απέναντι στην καταστροφή της φυσικής ομορφιάς, της χλωρίδας, της πανίδας των Αγράφων, απέναντι στη μετατροπή της φύσης σε μια τεράστια βιομηχανική ζώνη για την άντληση κέρδους και την οικειοποίηση της γης από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες, υπάρχει ο δρόμος της αντίστασης και του αγώνα. Του αγώνα των τοπικών κοινωνιών για την προάσπιση του φυσικού κόσμου από τις αδηφάγες διαθέσεις του κράτους και των αφεντικών. Ενός αγώνα που διεξάγεται σε πολλά σημεία όπου εκδηλώνεται η επιθετικότητα των κυρίαρχων ενάντια στη φύση και τις τοπικές κοινωνίες και στόχο έχει να θέσει ανάχωμα στην επέλαση της ανάπτυξης. Ενός αγώνα που για να έχει προοπτική οφείλει να βάζει στο στόχαστρο, τους πραγματικούς υπεύθυνους (που αρκετές φορές εμφανίζονται και με «αγωνιστικό» προσωπείο) για την καταστροφή που συντελείται.
Τα Άγραφα, πέρα από ένα απέραντο τοπίο φυσικής ομορφιάς, αποτελεί και ένα «μνημείο» του αγώνα του ανθρώπου απέναντι στη βαρβαρότητα της εξουσίας. Είναι ένας τόπος όπου χιλιάδες άνθρωποι αγωνίστηκαν για την ελευθερία. Αν κάτι μας αναλογεί λοιπόν σήμερα, είναι να μην αφήσουμε αυτό τον τόπο έρμαιο στα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου. Γιατί όπως έχει γραφτεί «αν ο εχθρός κερδίσει, ούτε οι νεκροί μας δε θα μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι». Από τη Β. Χαλκιδική και τον Αχελώο μέχρι το Αποπηγάδι της Κρήτης και τα Άγραφα, αγώνας για ζωή, αγώνας για τη γη και την ελευθερία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου