Το μονοπάτι το φτιάχνεις περπατώντας

Η καθημερινή εμπειρία ότι η κοινωνία μας είναι πιασμένη σε ένα δόκανο έλλειψης εναλλακτικών λύσεων και πολιτικών διεξόδων δημιουργεί μιαν αίσθηση ματαιότητας και μοιρολατρίας, η οποία συνήθως συνοψίζεται στη σκέψη «ό,τι και να κάνουμε, τα μέτρα θα περάσουν».

Είναι αυτό το αίσθημα κοινωνικοπολιτικής παραλυσίας που αφενός απενεργοποιεί τα ανακλαστικά της αντίστασης και ταυτοχρόνως τρέφει το κτήνος της κυρίαρχης πολιτικής, την οποία αναγκάζονται να εφαρμόσουν όλα τα κόμματα, ανεξαρτήτως απόχρωσης.

Βέβαια, ως συνέπεια, ακολουθεί από κοντά και η ενίσχυση των ακροδεξιών, ρατσιστικών και συντηρητικών δυνάμεων που υπόσχονται απατηλά ότι η λύση βρίσκεται στην εσωστρέφεια, στην ταυτότητα, στη φυλή, στο έθνος, στις «ένδοξες» μέρες, αλλά και στη μετάθεση όλων των ευθυνών στον «Αλλο».

Στην πραγματικότητα και -κατά βάθος το ξέρουμε όλοι - η μόνη λύση είναι η αντίσταση. Το περιγράφει εξαιρετικά ο Εντγκάρ Μορέν στο βιβλίο του «Τα δαιμόνιά μου»:

Η αντίσταση είναι που μπορεί να δημιουργήσει ένα ρήγμα στο πλεξιγκλάς της αδιαφορίας... η αντίσταση στη σκληρότητα του κόσμου πρέπει να προσπαθήσει να διατηρήσει την ένωση μέσα στον διαχωρισμό, να προσαρτήσει αυτό που είναι ελεύθερο, αφήνοντάς το όμως ελεύθερο... αυτή την αντίσταση είναι ακριβώς που θα ονομάσω ελπίδα

Αυτή η αναγκαία στάση δεν αφορά μόνο το πολιτικό πεδίο. Σε μια περίοδο γοργής φθοράς των κοινωνικών σχέσεων, παρακμής του ήθους και έλλειψης οραμάτων αφορά τα πάντα και κυρίως την καθημερινότητα της ζωής μας. Είναι ανάγκη αντίστασης στη μικρότητα, στον εγωιστικό υπολογισμό, στην αδιαφορία, στη σκληρότητα, στον κυνισμό, στην τάση για ευκολία και βόλεμα και -τελικά- σ’ ένα τρόπο ζωής βουτηγμένο στους συμβιβασμούς και στη συναλλαγή.

Ο λεγόμενος αστικός πολιτισμός έχει εκπέσει και περιοριστεί στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, εκείνον του δούναι και λαβείν. Εχει εκμετρήσει τον βίον του και η αποφορά του δηλητηριάζει καθημερινά την κοινωνική ατμόσφαιρα και τις ατομικές ζωές των ανθρώπων. Το επίδικο σήμερα δεν είναι η οικονομική πολιτική.

Ούτε καν οι πολιτικές μας επιλογές. Είναι ένα ανθρωπολογικής και υπαρξιακής τάξης θέμα και εάν δεν το δούμε σαν τέτοιο, απλώς θα ανακυκλώνουμε τα αδιέξοδα.

Το ερώτημα είναι: Ποια κοινωνία θέλουμε για εμάς και για τα παιδιά μας; Πώς ανεχόμαστε οι επιλογές μας να περιορίζονται στο μέσο και στον τρόπο της σφαγής μας; Πώς μπορούμε να υπάρχουμε τόσο μισερά, τόσο μίζερα, τόσο περιορισμένα; Οι γνώσεις, η εμπειρία, οι εναλλακτικές, η φαντασία, η ποικιλομορφία του κόσμου είναι όλα εκεί. Ομως δεν υπάρχει ούτε Θεός ούτε αφέντης για να τα αξιοποιήσει και να τα συνθέσει.

Ο πλούτος της ανθρωπότητας κατακτήθηκε με ιστορικό τρόπο μέσω της συνεργασίας, της διαφορετικότητας και του πλουραλισμού. Οπως λέει ο Μορέν, τέσσερις είναι οι συνιστώσες: «η κοινότητα της γήινης προέλευσης, η κοινότητα της ανθρώπινης φύσης, η κοινότητα του πλανητικού πεπρωμένου και η κοινότητα της γήινης απώλειας».

Ή, με τα λόγια του Ισπανού ποιητή Αντόνιο Ματσάδο, «διαβάτη, δεν υπάρχει μονοπάτι, το μονοπάτι το φτιάχνεις περπατώντας».

Συντάκτης: Τάσος Τσακίρογλου από efsyn

Ντοκουμέντο: Ο Θεοχάρης δίνει μπόνους στον εαυτό του

 Νόμιμο, ηθικό ή τίποτα από τα δύο; Πώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το γεγονός ότι ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Χάρης Θεοχάρης, δίνει πρακτικά... μπόνους στον εαυτό του για τα έσοδα της Γενικής Γραμματείας;

Όπως αποκαλύπτει σήμερα το "Κουτί της Πανδώρας", ο Χάρης Θεοχάρης με το νόμο 4093/12 (που δεν είναι όποιος κι όποιος νόμος, αλλά το λεγόμενο "Μεσοπρόθεσμο") στο άρθρο 6, παράγραφος β’, κάνει αυτό ακριβώς: Προβλέπει "ετήσια ειδική ανταμοιβή (bonus)" για τον εαυτό του ως ποσοστό επί των εισπράξεων της Γραμματείας που υπερβαίνουν τον ετήσιο στόχο – δηλαδή από την είσπραξη των φόρων μας, και όλοι ξέρουμε τι φόροι είναι αυτοί…

Αυτονόητα τίθεται το ερώτημα, πόσο θράσος θα πρέπει να έχει ένας δημόσιος λειτουργός για να απαιτεί ουσιαστικά νόμιμη μίζα για να κάνει τη δουλειά του, όταν ήδη παίρνει (πιθανότατα) έναν παχυλό μισθό, χωρίς καν να τηρεί τα προσχήματα για το «καλό της χώρας» και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Φυσικά, η απόφαση αυτή δεν είναι προσωπική απόφαση του γενικού γραμματέα, αλλά ενεργοποιείται με κοινή απόφαση του υπουργού Οικονομικών και του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης - αποδεικνύοντας ότι σε αυτήν την κυβέρνηση κανείς δε δρα μόνος του...

 

πηγη:Το κουτί της Πανδώρας

Θρίαμβος Σαμαρά πρωτη φορα Πρωθυπουργός βγαζει διαγγελμα για να ενημερωσει ενα λαο πως ειναι μ@λάκας.... respect !!!

 

Η τεραστια επιτυχία του Αμοντάριστου ανακοινώνοντας στον ελληνικό λαό τη μειωση του ΦΠΑ εστίασης (πρωτη φορά πρωθυπουργός αφησε τηλεθεατες και καμεραμεν συξυλους..)

Πανηγύρι  στο τουίτερ (ο τίτλος της ανάρτησης απο  mr_niou ‏@mari_zonaki)

 mr_niou ‏@mari_zonaki 

πρωτη φορα Πρωθυπουργός βγαζει διαγγελμα για να ενημερωσει ενα λαο πως ειναι μαλάκας.... respect

Αχαρακτηριστη ‏@axaraktiristi

Ένα ρισπεκτ στον μοντέρ του Σαμαρά γιατι ειναι και γαμω τα Τρολ! Θεοτητα!

 maGreece limited ‏@MaPercem 

 Μήπως ήταν παραποιημένο το DVD από κάποιο αριστερό κομιστή ? 

 KinezesTrexounGimnes ‏@Cpt_KTG 

Είναι προφανες ότι υπαρχει διαφανεια στη ΔΤ!Στην ΕΡΤ δε θα το βλεπαμε ποτε αυτό

 Willie the Pimp ‏@ManosBatzakas

@PrimeministerGR Απο αναφορές που υπάρχουν, γελάνε μέχρι και οι μπακαλιάροι στη Γροιλανδία.. εσύ μη μασάς όμως 

  

adiasistos @adiasistos

 -Τέτοιες εκφράσεις που τις έμαθε; Δεν ήταν έτσι αυτός. Σίγουρα η συναναστροφή με συριζαίους στη βουλή τον χάλασε.

ernestos everhard @ernestos
@adiasistos Ποτέ στην γειτονιά δεν τον είχαμε ακούσει να λέει τέτοιες κουβέντες

Margarita Malli ‏@MargaritaMalli

Αλέξηηηη.. ο Αντωνάκης μονοπωλεί το ενδιαφέρον.. Πες κάτι στα Αγγλικά ΤΩΡΑ

 https://twitter.com/search?q=%23gamw_to_kefali_mou_malaka&src=hash

«Κι εσείς κακό χειρόβολο κι αυτοί κακό δεμάτι» ανιστόρητε κ. Πρετεντέρη...

Γράφει ο askordoulakos

«Είμαι αποφασισμένος, να επιτύχω την εκτέλεσιν των σκοπών, οι οποίοι μου ανετέθησαν από την Κυβέρνησίν μου. Εάν αυτό δεν γίνει, το νόμισμα δεν θα κρατηθεί σταθερόν κι ο λαός δεν θα τραφεί».

Στρατηγός Ρόναλντ Μακένζι Σκόμπι. Δεκέμβρης 1944, Αθήνα.

Όπως έλεγαν κι οι παλιοί, «η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας»!

Πανικός κι ομίχλη απόψε στο κεντρικό δελτίο του MEGAλου κωλοχανείου, μετά την αναφορά του βουλευτή Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ, Διαμαντόπουλου στη γνωστή έκφραση του Άρη «καλή αντάμωση στα γουναράδικα».

Η κ. Όλγα-Μπότοξ Τρέμη εξενίστατο της καρέκλας της σε ταραχώδη κατάσταση αναφωνώντας προς το έτερο μπουμπούκι του καναλιού, Πρετεντέρη: «Είναι πρωτοφανές αυτό, που ακούστηκε στο Κοινοβούλιο απόψε Γιάννη και μιλώ για την έκφραση του Α. Βελουχιώτη «καλή αντάμωση στα γουναράδικα», που ανέφερε ο κ. Διαμαντόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ και σημαίνει «ή θα με γδάρεις, ή θα σε γδάρω»!!! «Πράγματι, απαράδεκτο Όλγα! Γυρίζουμε πολλά χρόνια πίσω», ανταποκρίθηκε ακόμα πιο ταραγμένος, ο έτερος ανιστόρητος και δοκησίσοφος τηλε-χαλβάς του Μόμπολα.

Η αγραματοσύνη, η ανοησία και η συμπλεγματική μετριότητα σε όλο τους το μεγαλείο! Διότι, αν όλα αυτά τα αστοιχείωτα και χοντρόπετσα επικοινωνιακά τσουτσέκια των κατακτητών είχαν κάνει τον κόπο ν’ανοίξουν κανένα βιβλίο, θα ήξεραν ότι έκφραση του Άρη «καλή αντάμωση στα γουναράδικα» σήμαινε ότι «αργά ή γρήγορα θα σκοτωθούμε σε κάποια μάχη και θα κρεμάσουν τα τομάρια μας».

Βέβαια, δεν τολμούμε ν΄απαιτήσουμε εμβριθή και ουσιαστική ιστορική παιδεία από τέτοιου είδους υποκείμενα, αλλά αυτοί είναι τόσο «κατιμάς», που παριστάνουν τους δημοσιογράφους και δεν έχουν ανοίξει ούτε το βιβλίο του Χαριτόπουλου «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων», που έγινε και Best Seller, αν δεν απατώμαι.
Αν το’ χαν ακουμπήσει έστω, θα ήξεραν για το ντόπιο μύθο της παλιάς Ρούμελης, όπου όταν έβγαιναν οι αλεπούδες προς άγραν τροφής, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια, δεν ήταν σίγουρες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους κι έλεγαν μεταξύ τους χαριτολογώντας «καλή αντάμωση στα γουναράδικα», όπερ σήμαινε ότι ήταν πολύ πιθανό να τις σκότωναν και να μην ξανανταμώσουν στη φωλιά τους κι επομένως θα «συναντιόντουσαν» πάλι στον πάγκο του γουναρά, όπου το τομάρι τους θα γίνονταν αντικείμενο επεξεργασίας.

Έτσι λοιπόν προέκυψε κι αυτό σημαίνει η περιβόητη έκφραση του Άρη κι όχι «ή θα με γδάρεις, ή θα σε γδάρω», όπως μας είπε απόψε η MEGAλη της βλακείας σχολή.

Και προς περαιτέρω ιστορική ενημέρωση του Πρετεντέρη, οι αντάρτες του Άρη χρησιμοποιούσαν και μια άλλη φράση.
Συγκεκριμένα, λίγες μέρες μετά τη Βάρκιζα, συναντήθηκαν στο χωριό Μπρούβλιανη, της Φθοιώτιδας, κλιμάκιο του Π.Γ ΚΚΕ (Βερναίος, Βασιλειάδης κλπ) κι η ομάδα του Άρη, προκειμένου να πειστεί ο πρωτοκαπετάνιος να αποδεχθεί τη Βάρκιζα και να μη συνεχίσει τον αγώνα.
Την ώρα, που ο Άρης μιλούσε με το Βερναίο κλεισμένοι με μια αποθήκη, γυρίζει ο μαυροσκούφης «Πελοπίδας» (όχι ο αρχαίος κ. Πρετεντέρη) και λέει στον αντάρτη Γ. Χουλιάρα (Περικλή), ο οποίος συνόδευε το κλιμάκιο του Π.Γ: «Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα Περικλή κι εμείς, που θ’ ακολουθήσουμε τον Άρη, κακό χειρόβολο κι εσείς, που θ’ ακολουθήσετε το κόμμα, κακό δεμάτι», δηλαδή δεν θα γλυτώσουν ούτε οι μεν, ούτε οι δε.

Το ίδιο-αργά ή γρήγορα- θα ισχύσει για τους νέους κατακτητές και τα τσιράκια τους, κ Πρετεντρη: «Κι εσείς κακό χειρόβολο κι αυτοί κακό δεμάτι».

Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!

Πηγη: Βαθύ κόκκινο