TAP: Πανηγυρίζουμε που μας έπιασαν κορόιδα!

   Χρήστου Δημήτρης

Κατάντημα της δημοσιογραφίας. Κάτι νεαροί που νομίζουν ότι, επειδή κρατάνε ένα μαρκούτσι έξω από το Μαξίμου και την Ιπποκράτους, ξέρουν, εκτός από πολιτική, και όλα τα ενεργειακά θέματα. Έτσι μας ενημέρωναν τις προάλλες πως η επιλογή του αγωγού ΤΑΡ για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη αναβαθμίζει τον ρόλο της Ελλάδας και επιπλέον θα δημιουργηθούν 20.000 νέες θέσεις εργασίας! Πού τα βρήκαν όλα αυτά; Σε ένα non paper που έλαβαν από το Μαξίμου και το διάβαζαν χωρίς το παραμικρό αίσθημα ευθύνης. Ούτε φυσικά ελέγχθηκαν από τους, υποτίθεται, έμπειρους προϊσταμένους τους για τις ανοησίες που μας ξεφούρνιζαν για να δείξουν ότι η κυβέρνηση όπου να 'ναι θα απογειώσει τη χώρα. Φάε κόσμε μπούρδες για να μείνουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος όσο περισσότερο γίνεται στην εξουσία.

ΓΙΑΤΙ τα σημειώνουμε όλα αυτά; Πρώτον, διότι η παραγωγός κοινοπραξία του φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν (η αζέρικη Socar, η βρετανική BP, η νορβηγική Statoil και η γαλλική Total) υπολογίζεται, καλώς εχόντων των υπολογισμών, να φτάσει την παραγωγή των απαραίτητων δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων τον χρόνο περί το 2020. Ο αγωγός ΤΑΡ, που σκοπεύει να κατασκευάσει για τη μεταφορά φυσικού αερίου μέσω Ελλάδας και Αλβανίας στην Ιταλία, είναι χωρητικότητας 16 δισ. κυβικών μέτρων τον χρόνο. Δεύτερον, η Ελλάδα στο συγκεκριμένο έργο είναι απλά φιλοξενούσα χώρα (Host Government Agreement) χωρίς καμία μετοχική συμμετοχή στην εταιρεία του αγωγού TAP ...
(στην οποία μέτοχοι είναι η νορβηγική Statoil 42,5%, η ελβετική AXPO 42,5% και η γερμανική Ε.ΟΝ 15%) που θα κατασκευάσει το δίκτυο, χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να έχει κατοχυρώσει έσοδα από τη διέλευση του αγωγού από όλο το βόρειο τμήμα των συνόρων.

ΓΙΑΤΙ επιχειρείται να γίνει αυτό το έργο; Διότι τόσο η Ε.Ε. όσο και οι ΗΠΑ δεν θέλουν την ενεργειακή ομηρεία της Ευρώπης από μία πηγή, τη Ρωσία. Φυσικά, για να συμβεί αυτό, πρέπει οι εναλλακτικές λύσεις να μπορούν να παράγουν και να μεταφέρουν φυσικό αέριο σε ανταγωνιστικές τιμές. Και στις σημερινές συνθήκες το κόστος εξόρυξης και μεταφοράς είναι οι δύο σημαντικότερες παράμετροι. Ας μην ξεχνάμε ότι στις 13 Ιουνίου του 2009 στην Άγκυρα, παρουσία του Μπαρόζο και του Ερντογάν, υπογράφηκε διεθνής συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς αζέρικου φυσικού αερίου Nabucco, ο οποίος θα ήταν έτοιμος στο τέλος του 2013. Τα σχέδια για αυτόν τον αγωγό, ως επιχείρηση ματαίωσης του νότιου δρόμου (South Stream) μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου μέσω Ελλάδας στην Ιταλία, λόγω υψηλού κόστους κατασκευής, ναυάγησαν παταγωδώς.

ΣΕ ΠΟΙΕΣ αγορές θα πάει, αν γίνει το έργο αυτό, το αζέρικο φυσικό αέριο. Ένα μέρος στην Ιταλία, που έχει επάρκεια από το υγροποιημένο αέριο της Αλγερίας και γίνεται μεγαλέμπορος, και το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ελβετία, όπου αποφασίστηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 2011 να καταργηθεί η παραγωγή ηλεκτρισμού από τις πέντε μεγάλες πυρηνικές μονάδες και να περάσει η χώρα έως το 2034 στη γενικευμένη χρήση του φυσικού αερίου για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Μετά την Ιταλία και την Ελβετία, η πλέον ωφελημένη χώρα είναι η Αλβανία, καθώς στο Φίερι, από όπου θα βυθιστεί ο TAP για να φτάσει στην Ιταλία, θα γίνουν μεγάλες αποθηκευτικές μονάδες φυσικού αερίου. Εδώ προκύπτει το μεγάλο ερώτημα για τη βιωσιμότητα του έργου. Από το... τακούνι της Ιταλίας πώς θα φτάσει στην Ελβετία αφού δεν υπάρχει αγωγός; Ποιος παραγωγός ή έμπορος δεν θα υπολογίσει το ανταγωνιστικό ρίσκο αν οι Ρώσοι χτυπήσουν τις τιμές; Τα πράγματα ίσως ήταν καλύτερα εάν αποφάσιζε το Τουρκμενιστάν να βάλει και τη δική του παραγωγή στον συγκεκριμένο αγωγό. Όμως η Κίνα είναι πελάτης που δεν αφήνει αδιάφορο κανέναν παραγωγό στην Ευρασία.

ΑΛΛΑ ας επιστρέψουμε στα πλεονεκτήματα για την "φιλοξενούσα" χώρα μας. Δεν βάζει μία, δεν παίρνει μία, ούτε καν διόδια διέλευσης! Οι περίπου 2.000 θέσεις εργασίας για την κατασκευή του αγωγού θα είναι όπως στα Ολυμπιακά έργα. Φτηνοί Βαλκάνιοι εργατοτεχνίτες χωρίς να είναι σίγουρο πως θα χρησιμοποιηθούν εγχώριοι εργολάβοι, ειδικά στο ακριβό υποθαλάσσιο κομμάτι του αγωγού. Ίσως η "Σωληνουργεία Κορίνθου", η τελευταία καλή εγχώρια επιχείρηση που έχει απομείνει κλάδο, λόγω απόστασης, κερδίσει το έργο κατασκευής του χερσαίου σωλήνα (διαμέτρου 48 εκ.) στο ελληνικό έδαφος. Άντε και κάποιες εκατοντάδες καντίνες με σάντουιτς και αναψυκτικά για τους εργάτες. Μετά θα υπάρχουν μόνιμες θέσεις εργασίας; Λίγες εκατοντάδες αν δημιουργηθούν κόμβοι προς τις βαλκανικές περιοχές και μερικές δεκάδες συντηρητές και σεκιουριτάδες. Άλλο όφελος; Διακλαδώσεις για εγχώρια κατανάλωση στη Βόρεια Ελλάδα μέσω ΤΑΡ. Είναι ασήμαντο; Όχι. Πάντως δεν είναι έργο που θα προσφέρει σημαντικά έσοδα στη χώρα, ούτε με την πραγματική σημασία της λέξης, την μετατρέπουν σε ενεργειακό κόμβο.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, επιχειρώντας να παραπλανήσει με φιέστες και υπερβολές τον ελληνικό λαό. Δεν έχουν κανένα στρατηγικό σχέδιο εθνικής εξόδου από την κρίση, πουλάνε τα πάντα και μετέχουν με το αζημίωτο στη λεηλασία που γίνεται στον τόπο μας. Αγοράζουν χρόνο και δεν θα διστάσουν να... κουνήσουν το τάβλι για να σωθούν από την εκλογική πανωλεθρία. Πανηγυρίζουν γιατί μας έπιασαν κορόιδα! Πουλάνε τη χώρα και συρρικνώνουν τον ελληνισμό. Πρόθυμοι να σκοτώσουν τη μάνα τους για τη δόση τους. Τη δόση της εξουσίας.


Πηγή : (το) περγάδι