Δεν επιθυμώ να γράφω πια για πολιτικά θέματα, αλλά εδώ δεν μπορώ παρά να εκφράσω την απογοήτευση και τη μεγάλη μου αγωνία για το μέλλον της χώρας. Το κλείσιμο της ΕΡΤ με τον τρόπο που έγινε αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες ενέργειες που έχει γνωρίσει στη σύγχρονη εποχή όχι απλώς η Ελλάδα, αλλά και όλος ο πολιτισμένος κόσμος. Μέχρι τώρα αγωνιούσα, αλλά από αυτήν τη στιγμή φοβάμαι πραγματικά πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει πλέον από τον έλεγχο ή έστω από τον αυτόματο πιλότο.
Ας δούμε για μια στιγμή τα πράγματα κατάματα. Αυτήν τη στιγμή η χώρα βρίσκεται σε μια ασφυκτική κατάσταση υπό το βάρος ενός δημόσιου χρέους που συνεχώς αυξάνεται. Κάθε οικογένεια έχει και έναν άνεργο και τα οικονομικά της συνεχώς επιδεινώνονται. Έχει πληρώσει χαράτσια και απαράδεκτους φόρους χωρίς αποτέλεσμα. Η χώρα "κυβερνάται" από μια τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία απαρτίζεται στην πλειοψηφία της από τα κόμματα που κυβερνούσαν τόσα χρόνια και μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση. Από τότε που ξεκίνησε η κρίση έχουν περάσει από τη βουλή μνημόνια και αντιδημοκρατικοί νόμοι με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και με πρόσχημα ότι "πρέπει να προλάβουμε το άνοιγμα των αγορών". Δυστυχώς, με βάση το "δόγμα του σοκ"...
όλα αυτά έχουν μέχρι στιγμής περάσει καταργώντας, ή πιο σωστά εμπαίζοντας, τις δημοκρατικές διαδικασίες και κυρίως τον δημόσιο διάλογο.
Με το πρόσχημα ότι "μας έχουν στήσει στον τοίχο και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς", όλες οι κυβερνήσεις της κρίσης παίρνουν αυθαίρετες αποφάσεις και παρακάμπτουν τις λογικές διαδικασίες της βουλής. Από σήμερα μπορούν πλέον και να κλείσουν μέσα σε μία μέρα μια οποιαδήποτε ΔΕΚΟ, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν. Ειδικά στην περίπτωση της ΕΡΤ, αρκεί να είσαι ο "Μέγας Σαμαράς" και μπορείς να λάβεις πρώτα την απόφαση χωρίς σύσκεψη κορυφής των άλλων δύο εταίρων της κυβέρνησης και κατόπιν απλώς να τους ενημερώσεις. Και αν διατυπώσουν κάποιες επιφυλάξεις, αρκεί να τους εκβιάσεις με την "πτώση της κυβέρνησης", ένα ενδεχόμενο που ποτέ δεν θα επιθυμούσαν.
Μπορεί η δημοκρατία που είχαμε τόσα χρόνια να υπολειτουργούσε και κάποιες πολιτικές ενέργειες να ήταν κατ' επίφαση δημοκρατικές, ωστόσο υπήρχε πάντα η εντύπωση ότι "υπάρχει δημοκρατία, έστω και υποτυπώδης". Ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνονται οι πολιτικές αποφάσεις σήμερα καταλύει για πρώτη φορά αυτήν την εντύπωση και τώρα πια κανείς μας δεν είναι πραγματικά σε θέση να διατυπώσει την άποψη ότι "στην Ελλάδα υπάρχει πραγματική δημοκρατία, έστω και υποτυπώδης".
Ας έρθω και στην ΕΡΤ. Το αν θα πρέπει να υπάρχει δημόσια ραδιοτηλεόραση είναι αυτονόητο. Αποτελεί δημόσιο αγαθό και συνταγματικά κατοχυρωμένος θεσμός. Το θέμα είναι σε τι κατάσταση βρίσκεται αυτή σήμερα. Πολλοί θα πουν ότι είναι μια ΔΕΚΟ που έχει υπερβολικά έξοδα και που ίσως έχει υπαλλήλους και αμείβονται υπέρμετρα ή δεν δουλεύουν σωστά. Υπάρχουν μεμονωμένες ενδείξεις, μέσα από προσωπικές μαρτυρίες εξωτερικών εργαζομένων, ότι υπάρχουν κάποιοι τέτοιοι υπάλληλοι. Όμως, αυτοί δεν είναι ο κανόνας. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι υπάλληλοι είναι κανονικοί εργαζόμενοι. Είναι αδιανόητο να γενικεύουμε και να κολλάμε ετικέτες σε όλους τους εργαζόμενους μιας επιχείρησης μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν στους κόλπους της και κάποιοι εργαζόμενοι οι οποίοι μπήκαν εκεί με κομματικά κριτήρια και λειτουργούν παρασιτικά. Δεν είναι όλοι οι εργαζόμενοι το ίδιο και ούτε μπορούμε να τους χαρακτηρίζουμε όπως θέλουμε χωρίς να το έχουμε ψάξει πρώτα απ' όλα.
Κάποιοι πολίτες, επίσης, είναι δυσαρεστημένοι για τις αμοιβές των εργαζομένων στην ΕΡΤ και θα ήθελαν να μειωθούν στο επίπεδο των μειωμένων αποδοχών που έχει επιβάλει η Τρόικα. Εδώ θα ανταπαντούσα: Γιατί να μην σκεφτούμε αντίστροφα; Δηλαδή, αντί να μειωθούν οι αποδοχές των υπαλλήλων της ΕΡΤ και κάθε ΔΕΚΟ, γιατί να μην παλέψουμε να αυξηθούν οι αποδοχές κάθε πολίτη στο ύψος εκείνου των υπαλλήλων μίας ΔΕΚΟ; Η απάντηση είναι απλή: Δεν μπορούμε να το σκεφτούμε, διότι τόσα χρόνια η εκάστοτε πολιτική ηγεσία προσπαθεί να δημιουργήσει χάσμα και μίσος ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες. Ενώ στην πραγματικότητα όλοι οι πολίτες θα πρέπει να αμείβονται καλά, στην πράξη μας έχουν χωρίσει σε πολλές μικρές ομάδες με διαφορετικές μισθολογικές κλίμακες και μας έχουν βάλει να μαλώνουμε μεταξύ μας. Έτσι, δεν κατεβαίνουμε όλοι μαζί στον δρόμο να διεκδικήσουμε το σωστό και η κάθε κυβέρνηση συνεχίζει να επιδεικνύει αυταρχισμό.
Για όσους δεν γνωρίζουν, πριν περίπου τρεις δεκαετίες λίγοι ήταν αυτοί που ήθελαν να εργαστούν στο δημόσιο. Οι περισσότεροι επιθυμούσαν εργασία στον ιδιωτικό τομέα, όπου υπήρχαν καλύτεροι μισθοί και γρήγορη εξέλιξη. Ειδικά για τους μηχανικούς, ήταν κάπως "απερίσκεπτο" να εργαστεί κάποιος στο δημόσιο και όχι στον ιδιωτικό τομέα. Και όμως φτάσαμε σήμερα το δημόσιο να διατηρεί τους μισθούς του στα λογικά επίπεδα και ο ιδιωτικός τομέας να έχει εξαθλιωθεί. Είναι λογικό να επιθυμούμε και την εξαθλίωση του δημόσιου τομέα; Προτιμώ να παλέψω για να βελτιωθεί και ο ιδιωτικός τομέας.
Είναι αλήθεια, επίσης, ότι η ΕΡΤ χρειάζεται εξυγίανση, αξιολόγηση και ορθολογισμό των εξόδων και της λειτουργίας της. Πολλές φορές η εκάστοτε κυβέρνηση την χρησιμοποίησε και την καταχράστηκε με σκοπό την κυβερνητική προπαγάνδα. Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνουν αλλαγές στην ΕΡΤ με σκοπό να αναμορφωθεί και να εξυγιανθεί και να πάψει να αποτελεί φερέφωνο της κάθε κυβέρνησης.
Είναι, όμως, απαράδεκτο να κλείνεις με αυτόν τον τρόπο μια ΔΕΚΟ χωρίς έστω να έχεις φέρει το θέμα τουλάχιστον για συζήτηση στη βουλή. Είναι αντιδημοκρατικό και δεν σέβεται τους πολίτες της χώρας. Ακόμα περισσότερο είναι απροκάλυπτα αυταρχικό! Δεν υπάρχει ούτε καν η έννοια της "κατ' επίφαση δημοκρατίας".
Ακόμα πιο επικίνδυνη ενέργεια για τη δημοκρατία αποτελεί η πράξη νομοθετικού περιεχομένου με την οποία θα δίνεται το δικαίωμα σε κάθε υπουργό να μπορεί με υπουργική απόφαση να κλείσει ΔΕΚΟ. Δηλαδή, ένας άνθρωπος ή μια χούφτα ανθρώπων υπό το όνομα "κυβέρνηση" μπορεί μέσα σε μια μέρα έτσι στα καλά καθούμενα να κλείσει μία ΔΕΚΟ, όπως είναι π.χ. η ΔΕΗ, τα εθνικά αμυντικά συστήματα (έδρα στην Πάτρα), το εθνικό θέατρο, τα σχολικά κτίρια, η ύδρευση, οι αρχαιολογικοί χώροι ή οποιοσδήποτε δημόσιος οργανισμός.
Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί πραγματικά ότι οποιοσδήποτε "τρελός" δεν θα μπορεί αύριο μέσα σε μια μέρα να καταργήσει ή να καταλύσει το ίντερνετ, τα πανεπιστήμια και άλλους δημόσιους φορείς της χώρας; Δεν θα εκπλαγώ αν αύριο το πρωί ακούσω σήμα της ΥΕΝΕΔ στο ραδιόφωνο και δω στην τηλεόραση το σήμα με τον φοίνικα ακόμα μια φορά (για την ΥΕΝΕΔ τελευταία φορά που την είδα ήταν το 1980 όταν ήμουν παιδί). Όλα πια είναι δυνατόν να συμβούν στην Ελλάδα. Μια φωνή μέσα μου μου λέει ότι όλα αυτά ακούγονται υπερβολικά, αλλά μετά σκέφτομαι πόσα υπερβολικά πράγματα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα, πράγματα για τα οποία θα βάζαμε το χέρι μας στη φωτιά ότι αποκλείεται να συμβούν. Και όμως συνέβησαν!
Συλλογίζομαι πως δεν έχουμε πια δημοκρατία ούτε κατ' επίφαση. Καμία από τις παραπάνω ενέργειες δεν υπήρχε ούτε κατ' υπόνοια στο προεκλογικό πρόγραμμα των κομμάτων που απαρτίζουν την κυβερνητική τρόικα και οι πολίτες δεν τα ψήφισαν με βάση τις σημερινές εξελίξεις. Υπάρχει αναντιστοιχία στο λόγο και στην πράξη και αυτό, αν δεν είναι ανικανότητα, τότε σίγουρα είναι κάτι άλλο πιο επικίνδυνο. Αν και σήμερα οι πολίτες αυτής της χώρας δεν αφυπνιστούν και δεν κατανοήσουν τι συνέβη, τότε στους ξένους που με ρωτούν από που κατάγομαι θα απαντώ ότι ντρέπομαι που είμαι Έλληνας και ότι ως λαός έχουμε κάνει πλέον τον κύκλο μας.
Πηγή :3000 μέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου