Κι όμως, το γνωστό «οικονομικό θαύμα», για το οποίο η Γερμανία καυχάται έναντι των «τεμπέληδων» του ευρωπαϊκού Νότου, στηρίζεται και σε ακμάζουσες επιχειρήσεις που κατηγορούνται για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οπως αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα του ολλανδικού Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, σχεδόν καμία χώρα στον κόσμο δεν φιλοξενεί στην επικράτειά της τόσο πολλές εταιρείες που να κατηγορούνται για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η Γερμανία. Από τις 1.800 περιπτώσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανέλυσε η έρευνα, οι 87 ανιχνεύτηκαν σε γερμανικές επιχειρήσεις. Το μέγεθος αυτό κατατάσσει τη Γερμανία 5η στη σχετική παγκόσμια λίστα με τις περιπτώσεις επιχειρήσεων που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα -πίσω από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τον Καναδά και την Κίνα.
Η λίστα με τις πιθανές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από επιχειρήσεις είναι τεράστια. Σε αυτήν μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται: α. η μόλυνση των υδάτων στο Περού εξαιτίας των δραστηριοτήτων εξόρυξης χαλκού, που χρησιμοποιείται στην παραγωγή αυτοκινήτων, β. η εκδίωξη κατοίκων από τη γη τους στην Ουγκάντα προκειμένου αυτή να χρησιμοποιηθεί για την καλλιέργεια καφέ, γ. οι πλημμύρες σε χωριά στο Σουδάν λόγω της λειτουργίας υδροηλεκτρικού φράγματος, δ. η εκμετάλλευση των εργαζομένων στον τομέα ένδυσης σε Μπανγκλαντές και άλλες χώρες του τρίτου κόσμου.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, άμεσα ή έμμεσα, εμπλέκονται -σύμφωνα με καταγγελίες μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ)- γερμανικές επιχειρήσεις. Η κριτική εστιάζεται στις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες και τις βιομηχανίες χημικών που εισάγουν συνήθως τις βασικές πρώτες ύλες τους από χώρες με αδύναμη κυβερνητική δομή και υψηλό βαθμό διαφθοράς. Μελέτη των γερμανικών ΜΚΟ Germanwatch και Misereor τονίζει ότι «οι συνθήκες και στους δύο κλάδους είναι προβληματικές για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Η μελέτη αναφέρει ενδεικτικά τη Γουινέα όπου σημειώθηκε βίαιη αρπαγής της γης για την εξόρυξη βωξίτη -την πρώτη ύλη για την παραγωγή αλουμινίου, ενός μετάλλου που χρησιμοποιούν σχεδόν όλες οι βιομηχανίες της Δύσης, μαζί και οι γερμανικές. Οι κάτοικοι εκεί αποκόπηκαν από τα ποτάμια τους ενώ οι εκρήξεις στα λατομεία κατέστρεψαν τα σπίτια τους, αναφέρει η έκθεση.
Επίσης, δείγματα νερού και εδάφους κοντά στα περουβιανά ορυχεία χαλκού έδειξαν υπερβολικά υψηλά επίπεδα χαλκού, μολύβδου, αρσενικού και υδραργύρου, που είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο και τα ζώα. Το εάν και σε ποιο βαθμό όμως οι εν λόγω πρώτες ύλες καταλήγουν στα αυτοκίνητα της BMW, της Daimler ή της VW είναι κάτι που συνήθως δεν μπορεί να αποδειχτεί, επισημαίνει η έκθεση.
Αυτό οφείλεται στις πολύπλοκες αλυσίδες εφοδιασμού των εταιρειών και την έλλειψη διαφάνειας μεταξύ τους. Ετσι όλα στηρίζονται μόνο στις καταγγελίες. Επιπλέον, σε αντίθεση με άλλες χώρες, οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν υπόκεινται σε δεσμευτικούς κανονισμούς για τα ανθρώπινα δικαιώματα, απλώς σε κάποια εθελοντικά μέτρα.
Η λίστα με τις πιθανές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από επιχειρήσεις είναι τεράστια. Σε αυτήν μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται: α. η μόλυνση των υδάτων στο Περού εξαιτίας των δραστηριοτήτων εξόρυξης χαλκού, που χρησιμοποιείται στην παραγωγή αυτοκινήτων, β. η εκδίωξη κατοίκων από τη γη τους στην Ουγκάντα προκειμένου αυτή να χρησιμοποιηθεί για την καλλιέργεια καφέ, γ. οι πλημμύρες σε χωριά στο Σουδάν λόγω της λειτουργίας υδροηλεκτρικού φράγματος, δ. η εκμετάλλευση των εργαζομένων στον τομέα ένδυσης σε Μπανγκλαντές και άλλες χώρες του τρίτου κόσμου.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, άμεσα ή έμμεσα, εμπλέκονται -σύμφωνα με καταγγελίες μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ)- γερμανικές επιχειρήσεις. Η κριτική εστιάζεται στις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες και τις βιομηχανίες χημικών που εισάγουν συνήθως τις βασικές πρώτες ύλες τους από χώρες με αδύναμη κυβερνητική δομή και υψηλό βαθμό διαφθοράς. Μελέτη των γερμανικών ΜΚΟ Germanwatch και Misereor τονίζει ότι «οι συνθήκες και στους δύο κλάδους είναι προβληματικές για τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Η μελέτη αναφέρει ενδεικτικά τη Γουινέα όπου σημειώθηκε βίαιη αρπαγής της γης για την εξόρυξη βωξίτη -την πρώτη ύλη για την παραγωγή αλουμινίου, ενός μετάλλου που χρησιμοποιούν σχεδόν όλες οι βιομηχανίες της Δύσης, μαζί και οι γερμανικές. Οι κάτοικοι εκεί αποκόπηκαν από τα ποτάμια τους ενώ οι εκρήξεις στα λατομεία κατέστρεψαν τα σπίτια τους, αναφέρει η έκθεση.
Επίσης, δείγματα νερού και εδάφους κοντά στα περουβιανά ορυχεία χαλκού έδειξαν υπερβολικά υψηλά επίπεδα χαλκού, μολύβδου, αρσενικού και υδραργύρου, που είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο και τα ζώα. Το εάν και σε ποιο βαθμό όμως οι εν λόγω πρώτες ύλες καταλήγουν στα αυτοκίνητα της BMW, της Daimler ή της VW είναι κάτι που συνήθως δεν μπορεί να αποδειχτεί, επισημαίνει η έκθεση.
Αυτό οφείλεται στις πολύπλοκες αλυσίδες εφοδιασμού των εταιρειών και την έλλειψη διαφάνειας μεταξύ τους. Ετσι όλα στηρίζονται μόνο στις καταγγελίες. Επιπλέον, σε αντίθεση με άλλες χώρες, οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν υπόκεινται σε δεσμευτικούς κανονισμούς για τα ανθρώπινα δικαιώματα, απλώς σε κάποια εθελοντικά μέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου