Ακούω τι θα γίνει αν έρθει η ρήξη και δεν έχουμε να φάμε, να πάρουμε φάρμακα, να βάλουμε βενζίνη. Ας εξηγηθώ. Ξέρετε υπάρχουμε και εμείς που όλα τα παραπάνω, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, τα έχουμε βιώσει.
Τι κάναμε? Δεχτήκαμε και προσφέραμε αλληλεγγύη. Έβαλα δυο ντομάτες εγώ και λίγο ψωμί μια φίλη και φάγαμε παρέα με γέλια και καλαμπούρι. Πήγα μέσα στη νύχτα σε φίλη να πάρω ντεπόν για το άρρωστο παιδί μου. Έδωσα φουστάνι καλό στη φίλη που δεν είχε να φορέσει στο γάμο του συγγενή της.
Κάνουμε γιορτές-γενέθλια και τα ταψιά ολονών των φίλων γεμίζουν το τραπέζι της γιορτής. Τα ρούχα των παιδιών μας ανακυκλώνονται μεταξύ τους. Κράτησα το παιδί φίλης για να δουλέψει και αυτή με τον τρόπο της μου το ανταπέδωσε. Συλλογικά και αλληλέγγυα τραβάμε το Γολγοθά τόσα χρόνια και έτσι όπως μάθαμε θα το κάνουμε για όσο χρειαστεί.
Δε φοβάμαι την πείνα, φοβάμαι το φόβο σας.
Facebook Chrisa Douzeni
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου