Σ΄αυτό τον κόσμο Μ., όταν ένας έχει πρόβλημα, έχουμε όλοι μας.

"Ζούμε απίστευτα γεγονότα και καταστάσεις στη Λέσβο αδέρφια. Ποιοί κυνηγάνε ποιούς; Ποιοί σώζουν ποιούς; Μια αρένα λυσσαλέας μάχης συγκροτείται γύρω από τους κολασμένους της γης που, αυτή τη στιγμή που μιλάμε στη Μόρια, με ένα σλίπινγκ μπαγκ και μια πρόχειρη φωτιά στη μέση, προσπαθούν να επιζήσουν γιατί δεν χωράνε όλοι στις σκηνές.

Σκληρές αντιπαλότητες και συμφέροντα διαγκωνίζονται μεταξύ τους, ανάμεσα στη Βαβέλ των ΜΚΟ, το γαλαξία των αυτόνομων εθελοντών, τα πεντακοσάρικα των βραχυχρόνιων συμβάσεων που διανέμονται από τις ΜΚΟ και βουλώνουν τα στόματα της τοπικής κοινωνίας, τους καταστηματάρχες που ξεχρέωσαν την εφορία, τα μαγαζιά που άλλαξαν το είδος του εμπορεύματος για να ανταποκριθούν στη ζήτηση. Μυστικά και φανερά πρακτοριλίκια.

Μια Καζαμπλάνκα. Σήμερα το πρωί στο Μουσικό, με καταρρακτώδη βροχή, κοντοστάθηκε ζευγάρι μεταναστών με μικρό παιδί στην πόρτα. Το χέρι της γυναίκας απλώθηκε στην πετούγια της πόρτας μα ο άντρας την απέτρεψε. Αβέβαιο κράτημα. Άφησε την πετούγια και μουσκεμένοι πήραν να συνεχίσουν το δρόμο. Βγήκε όμως ο Απόστολος και τους φώναξε να μπουν μέσα. "Come in dear... come in! what do you need? " Ήθελε τουαλέτα για το παιδί... όταν βγήκε πια, της είχε ετοιμάσει μια τσάντα με φαγώσιμα. Εκείνη ντράπηκε αλλά τα πήρε κι έφυγε... Το μαγαζί ήταν φύσκα μκάδες και κανείς δε γύρισε το κεφάλι.

 Χθες βράδυ, στη συνέλευση της Εργατικής Λέσχης Λέσβου, ο Μ.,Πέρσης, πάλι έτρεξε να πλύνει τα πιάτα. Έτσι νιώθει ότι συνεισφέρει αφού δεν φέρνει φαγητό στο ρεφενέ. Είναι μετανάστης ο Μ., πέντε χρόνια στην Ελλάδα. Η πρώτη του δουλειά τον έφερε στη Λέσβο. Διερμηνέας σε μεγάλη ΜΚΟ μα δεν πληρώθηκε ποτέ. Τώρα είναι σε άλλη, διερμηνέας με μισθό. Αλλά δεν έχει πληρωθεί ακόμα. Ελπίζει, με το καθαρό του χαμόγελο, σε μια κανονικότητα... Με ρώτησε τι δουλειά κάνω, τι ξέρω να κάνω κι όταν του απάντησα νηπιαγωγός, με διαβεβαίωσε πως μπορεί να "μιλήσει" στην ΜΚΟ για να προσληφθώ. Το ίδιο και για τη συντρόφισσα, συνταξιούχο, νοσοκόμα: " στην ΜΚΟ έχουν μεγάλη ανάγκη από νοσοκόμες! να πω εγώ για δουλειά!"

 Καημένε μου Μ.... ούτε εσύ έχεις διαφορετική τύχη απ' τους μισοπνιγμένους που, απλήρωτος και πάλι, μεταφράζεις ούτε εγώ που δουλεύω για το δημόσιο σχολείο ούτε η νοσοκόμα που έζησε να πάρει τα ψίχουλα της σύνταξης ,ούτε η φίλη μου που για να σώσει το σπίτι της έφυγε για Αμερική, ούτε οι φίλοι μας που κλαίνε κρυφά για το γιο τους που ξενιτεύτηκε για να βρει καλή δουλειά.

 Σ΄αυτό τον κόσμο Μ., όταν ένας έχει πρόβλημα, έχουμε όλοι μας."
Ελένη Ζάχου