Σαν σήμερα το 1952 , ξημερώματα Κυριακής, οι Μπελογιάννης, Μπάτσης , Καλούμενος και Αργυριάδης μεταφέρονται από τις φυλακές της Καλλιθέας στο Γουδή και εκτελούνται στο όνομα του μετεμφυλιακού μίσους και εν μέσω πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ούτε η διεθνής κατακραυγή ούτε οι εσωτερικές αντιδράσεις μπορούν να σταματήσουν το προδιαγεγραμμένο ,παρά την παρέμβαση του Πλουμπίδη με τη γνωστή επιστολή ο οποίος θα εκτελεστεί δύο χρόνια αργότερα την αυγή της 14ης Αυγούστου 1954 στο Δαφνί.
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει.
Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.
Έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας
σα σημαία καρφώσατε σ’ εξώστες,
με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα
Η πρόγνωσίς σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.
Εκεί, προσεχτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω με τάξη,
Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω.
Όρθιος, και μόνος σαν και πρώτα περιμένω
Μανόλης Αναγνωστάκης
Διαδηλώνω γιά την πατρίδα μου καί στό όνομα όσων της χάρισαν τη ζωή τους
«Από δεκάδες τώρα χρόνια αυτοί που κυβέρνησαν την Ελλάδα, προσπάθησαν να
κάνουν όλο τον κόσμο να πιστέψει στο μύθο πως η χώρα μας είναι φτωχιά
και άγονη, έχει τάχα πολλά βουνά και λίγους κάμπους» Ν.Μπελογιάννης "Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα"Ο Μπελογιάννης σε έναν τόμο εξιστορεί ,χωρίς να χαρίζεται σε κανέναν ,την ιστορία των δανείων που έχει πάρει το Ελληνικό κράτος από το 1821 ως την εποχή του ,γράφει για το παλάτι ,τους "προστάτες" και τους πολιτικούς ,τους πάντα πρόθυμους να εξυπηρετήσουν τους τοκογλύφους -δανειστές .(Σήμερα τους λέμε "θεσμούς" )
"..Η πολιτική ζωή της χώρας μας", γράφει στο βιβλίο του, "επηρεάστηκε σημαντικά από τις θελήσεις και τα συμφέροντα ,αυτά ήταν πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της"
Νίκος Μπελογιάννης (Εκδόσεις Αγρα)
"Ότι ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε πλάι στο Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο. Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και του συγγραφέα του, κι αυτό δεν ήταν τυχαίο: Το "Κατεστημένο" ..είχε πολλές και μεγάλες ενοχές για
να μπορέσει να σταθεί στο έργο του Μπάτση και να αντλήσει απ' αυτό έστω
και λίγα διδάγματα.. Ο αναγνώστης .. δεν θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει
πως σ' αυτή τη μελέτη του 1947 έχουν τεθεί τα βασικά προβλήματα
ανάπτυξης μιας χώρας εξαρτημένης και υπανάπτυκτης, χώρας περιφερειακής,
όπως θα λέγαμε σήμερα, και προτείνονται λύσεις επιστημονικά θεμελιωμένες
και, μαζί, συγκεκριμένες" γράφει η Έλλη Παππά στην εισαγωγή του βιβλίου..Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα .Η έκδοση του βιβλίου (το 1947) σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να αποτελέσει γεγονός εθνικής σημασίας .Για πρώτη φορά η Ελλάδα αποκτούσε σχέδιο για την υλική και την εθνική ανάπτυξη.. ...ακολούθησε όλη η εθνική περιπέτεια που κατέληξε στο στήσιμο της νεοαποικιοκρατίας στην Ελλάδα .." Ελλη Παππά εισαγωγή στην έκδοση του 1977
Στο βιβλίο -εκτός των άλλων- αποκαλύπτεται για πρώτη φορά η λεγόμενη "Σύμβαση Cooper" η οποία υπογράφτηκε το 1940 κι έληξε (;) τον Δεκέμβρη του 2010,ενώ παράλληλα αναλύει τους μηχανισμούς παράνομου πλουτισμού που συνδέθηκαν με την παραλαβή, κατεργασία και διανομή των εφοδίων της ΟΥΝΡΑ στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα
Η "Σύμβαση Cooper" επικυρώθηκε με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α'/17.02.1940), περί κυρώσεως συμβάσεως για την παραχώρηση υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου