Το ντοκιμαντέρ "Koudelka Shooting Holy Land" ταξιδεύει ανά τον κόσμο
«Φωτογράφε απομακρύνσου από τον φράχτη! Πήγαινε πίσω φωτογράφε!», φωνάζει απειλητικά μια ψυχρή, μηχανική φωνή από τα μεγάφωνα, ενώ αυτός κάνει μικρά διστακτικά βήματα μπροστά στο θηριώδες τείχος. Μπροστά σε αυτό το γκρίζο τερατούργημα, παγκόσμιο σύμβολο καταπίεσης που, όπως ο φωτογράφος ομολογεί, τού προκαλεί ταυτόχρονα μίσος αλλά και δέος. Το τείχος δεν είναι άλλο από αυτό που ύψωσε το κράτος του Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Όχθης και ο φωτογράφος ένας κατεξοχήν εκπρόσωπος της γενιάς της κοινωνικού χαρακτήρα ντοκουμενταρίστικης φωτογραφίας, Josef Koudelka.
Ο Koudelka ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 2008 στο Ισραήλ λαμβάνοντας μέρος σε ένα συλλογικό project με τίτλο «Αυτός ο Τόπος», στο οποίο συμμετείχαν 11 φωτογράφοι μεταξύ των οποίων και οι Stephen Shore, Wendy Ewald, Jeff Wall, Frédéric Brenner από το οποίο και προέκυψε μια ομαδική έκθεση. Καθένας από αυτούς επικέντρωσε την προσοχή του σε διαφορετικά μέρη. Ο Koudelka, φωτογραφίζοντας σε ασπρόμαυρα πανοραμικά επί πέντε χρόνια εντατικά στις περιοχές γύρω από τις εγκαταστάσεις του τείχους αλλά και μέσα σε κάποιες από αυτές, σε θρυλικά μέρη όπως ο Τάφος της Ραχήλ στη Βηθλεέμ ή το Qalandiya Checkpoint στη Ραμάλα, μας παραδίδει ένα μνημειώδες έργο που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Τείχος: Ισραηλινά & Παλαιστινιακά Τοπία, 2008-2012», από την Aperture to 2013.
Στις διαδρομές του αυτές τον ακολούθησε κατά βήμα ο κινηματογραφιστής και φωτογράφος Gilad Baram, ο οποίος στήριξε το εγχείρημα αυτό σε ό,τι οργανωτικής φύσης ζήτημα χρειαζόταν και ταυτόχρονα κατέγραψε με την κάμερά του τη μέθοδο με την οποία εργάστηκε ο Koudelka. Δίνοντας έμφαση κατά κύριο λόγο στο κοινωνικό τοπίο το οποίο αποτέλεσε το θέμα της φωτογραφησης, το οποίο υπήρξε η κινητήριος δύναμη για την πραγματοποίηση της φωτογράφησης και το οποίο επικαθορίζει, τελικά, σε μεγάλο βαθμό και το περιεχόμενό των φωτογραφιών, ο Baram κάνει σαφές ότι η διαδικασία στην οποία μπαίνει ένας τέτοιας στόφας concerned photographer δεν ειναι μια αυτοαναφορική έκφραση προσωπικών συναισθημάτων, αλλά μία βαθειά σχέση με τον κόσμο που φλέγεται από το πάθος της δράσης για κοινωνική αλλαγή.
Το οδοιπορικό αυτό οδήγησε στην παραγωγή ενός σπάνιου ντοκιμαντέρ που αφενός αποτελεί έναν δυνατό διάλογο ανάμεσα στην κινηματογράφηση του Baram και τις φωτογραφικές συνθέσεις του Koudelka και αφετέρου μια οπτικοακουστική απόδοση της συμπυκνωμένης βίας που επιβάλλουν τα σύνορα, μια οπτικοακουστική απόδοση ενός πολέμου που δεν τελειώνει ποτέ, μια οπτικοακουστική απόδοση του ασφυκτικού ελέγχου επάνω σε τσακισμένες ζωές. «Το τείχος υπάρχει για να καθυποτάσσει τον υγιή θυμό για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο», λέει ο ακούραστος 78χρονος που σέρνεται μπλεγμένος μέσα σε συρματοπλέγματα για να δράσει με το δικό του «όπλο» μέσα στην κοιλιά του κήτους.
Το ντοκιμαντέρ κυκλοφόρησε το 2015 και από τότε έχει ταξιδέψει σε διεθνή κινηματογραφικά και φωτογραφικά φεστιβάλ και έχει προβληθεί σε ταινιοθήκες και μουσεία ανά τον κόσμο, ικανοποιώντας την επιθυμία του φωτογράφου να δείξει στους ανθρώπους κάτι που πιθανώς να μην είχαν δει. Και αυτό το κάτι δεν είναι πτώματα ή συμπλοκές. Είναι χώροι. Είναι αυτοί οι χώροι που αποτελούν τις αμείλικτες συντεταγμένες του θανάτου.
Το ντοκιμαντέρ είνα παραγωγή της Nowhere Films και συμπαραγωγή των Produkce Radim Procházka, Czech TV, Czech Film Center και Post Republic.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.πηγή :aldebaran-Δημήτρης Κεχρής
φωτογραφίες εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου