“καθρέφτης”

Παρακολουθούμε επί μέρες τα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία. Μια εξέγερση που ξεκίνησε από μια διαμαρτυρία για την καταστροφή ενός πάρκου και την κατασκευή στη θέση του ενός mall. Προφανώς στη συνέχεια προστέθηκαν ένα σωρό άλλα ζητήματα και αιτίες που έβγαλαν τους γείτονες στο δρόμο, με πρώτη απ’ όλα την ίδια την απίθανη καταστολή και την αστυνομική βία.

Επειδή όμως η αρχή ήταν κάποια δέντρα και επειδή η δημιουργία ενός ακόμη mall, είναι ακριβώς η υπόσχεση της ανάπτυξης, στην οποία στα μέρη μας αυτόν τον καιρό προσβλέπει όλος ο πολιτικός κόσμος, το μυαλό μου έκανε ένα μικρό άλμα προς τα πίσω. Προσγειώθηκε στις 21 Μαΐου και συγκεκριμένα στα πρακτικά του αναπτυξιακού συνεδρίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Εκεί διαβάζω μεταξύ άλλων: «(..) ....
Έχουμε συνδυασμό μεγάλων απαιτήσεων κατά πρώτον, δεσμεύσεων από την Ευρώπη κατά δεύτερον, και της ύφεσης κατά τρίτον. Άρα λοιπόν, πρέπει αυτά που θα διαλέξουμε να μην είναι μόνο η συμμόρφωση προς το περιβάλλον, αλλά να είναι και κάποια έργα που θα δώσουν και θέσεις εργασίας, που θα δώσουν και μια ανάπτυξη (..) Επομένως η ύφεση πρέπει να μας αλλάξει τη λογική. Δεν μπορούμε πλέον να σπαταλούμε χρήματα για να κάνουμε μόνο ένα ωραίο τοπίο, γιατί το άκουσα κι αυτό. Ωραία είναι και τα τοπία, αλλά τώρα πεινάει ο κόσμος (..)». Αυτά και άλλα πολλά ωραία και ενδιαφέροντα λέει ο βουλευτής Νέας Δημοκρατίας και ειλικρινά αξίζει κάποιος να διαβάσει την τοποθέτησή του ( http://tinyurl.com/mprbt2c), αν όχι για οτιδήποτε άλλο, τότε τουλάχιστον για το ύφος. Ειδικά στα σημεία που λέει για τους δρόμους, τα χρήματα, τα Γρεβενά και τις αρκούδες.

Το ξέρουμε καλά βέβαια, το μάθαμε απ’ την ανάποδη τί σημαίνει η περιβόητη ανάπτυξή τους. Από εξορύξεις χρυσού μέχρι γκαζόν, πλαστικές ξαπλώστρες και ιδιωτικές παραλίες. Οι άνθρωποι που στο όνομα της Ελλάδας, εξυμνούν την ανάπτυξη, οραματίζονται έναν τόπο έρημο, αλλοιωμένο, μια απέραντη ειδική οικονομική ζώνη, με διαλείμματα μικρών οάσεων, για όσους διαθέτουν το απαραίτητο αντίτιμο, ώστε να πληρώσουν την είσοδο σε περιφραγμένους παραδείσους με λίγο αλάτι και πολύ χλώριο.

Ωραία είναι και τα τοπία, αλλά τώρα πεινάει ο κόσμος, λένε. Δουλίτσα να βρούμε κι ας είναι να σκάβουμε το λάκκο μας για μισό πιάτο φαΐ. Δουλίτσες να δημιουργούμε κι ας το καταφέρουμε μετατρέποντας την Ελλάδα σε ένα συνονθύλευμα mall και πολυτελών ξενοδοχειακών συγκροτημάτων για ευκατάστατους τουρίστες. Μου λένε πως στην Αμερική, στο Ντουμπάι, αλλά και στη Νότια Αφρική, τα mall έχουν ειδικά συστήματα στις οροφές, ώστε να προσαρμόζεται το χρώμα τους, δημιουργώντας προσομοιώσεις μέρας, νύχτας, ήλιου, συννεφιάς. Τί να τον κάνεις τον αττικό ουρανό, αν μπορείς να απολαμβάνεις φρέντο καπουτσίνο στο customized ταβάνι σου;

Παρακολουθώντας γενικώς την εξέγερση στην Τουρκία το μυαλό κάνει άλματα. Το βοηθούν οι ντόπιοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί σχολιαστές που σοκάρονται απ’ τις εικόνες βίας και την αστυνομική αυθαιρεσία. Είναι βέβαια τρομακτικές οι εικόνες που κυκλοφορούν απ’ τα κινητά, τις κάμερες των διαδηλωτών και τα διεθνή μέσα. Αλλά εξίσου τρομακτικές είναι οι εικόνες απ’ τους αθηναϊκούς δρόμους των τελευταίων τριών ετών. Γι’ αυτές όμως τις εικόνες, απ’ το ομαδικό ξύλο πεσμένων διαδηλωτών, μέχρι τις εφορμήσεις των ομάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ πάνω στα σώματα ανθρώπων, τις πέτρες που εκτοξεύουν ΜΑΤ ή τις φυσουνιές μέσα στο πρόσωπο, οι σοκαρισμένες τηλεοπτικές περσόνες δεν έχουν τίποτα να πουν. Κι όταν λένε κάτι, είναι κάτι σε στιλ «συγκρούσεις μεταξύ κουκουλοφόρων και αστυνομικών αμαύρωσαν την ειρηνική πορεία». Δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να παραδεχτούν δημόσια οι σοκαρισμένοι, ότι όπως ακριβώς και στην Τουρκία, έτσι και εδώ, τρία χρόνια τώρα, στην ουσία απαγορεύονται οι ειρηνικές πορείες, αφού η αυθαιρεσία και η βία της αστυνομίας είναι πιο συνηθισμένη από καύσωνα τον Ιούλιο.

Με όλες τις (μεγάλες) διαφορές και ιδιαιτερότητες βέβαια, εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ για να κάνεις άλματα απ’ την Ταξίμ στην Αμαλίας. Αν κοιτάξεις στο δίκτυο τις φωτογραφίες και τα βίντεο των ανθρώπων που διαμαρτύρονται στην Τουρκία με όλους τους αμήχανους, αντιφατικούς και αλλόκοτους τρόπους, πιθανόν να αντικρίσεις κάτι απ’ τον εαυτό σου, στους δρόμους της Αθήνας του 2008, του 2011 και πάει λέγοντας.

υγ. ποστίδιο παρασκευασμένο για την σαββατιάτικη ελευθεροτυπία

Πηγή :το βυτίο