Για όλους εμάς που πιστεύουμε ότι ζούμε επειδή φροντίζουμε τους εαυτούς μας, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που μας κάνει να ζούμε είναι μόνο η αγάπη....
Η ιστορία είναι απλή.
Ένας φτωχός παπουτσής, την πιο κρύα νύχτα του χειμώνα, βγήκε τουρτουρίζοντας έξω στο χιόνι για να μαζέψει τα λεφτά που του χρωστούσαν. Σε μια γωνιά του δρόμου έπεσε πάνω σ’ ένα σωριασμένο, παράξενο, γυμνό άνθρωπο. Μετά από κάποιους δισταγμούς πολύ λογικούς, αποφάσισε να τον πάρει μαζί στο σπίτι του. Από το σημείο αυτό ξεκινά μια αλυσίδα από μυστήρια συμβάντα, απροσδόκητα και καταπληκτικά γεγονότα που θα αποκαλύψουν σ’ αυτόν και τη γυναίκα του τη μια και μοναδική αλήθεια: Ότι οι άνθρωποι καταφέρνουνε να ζήσουνε χάρη στην αγάπη –και μόνο χάρη σ’ αυτήν. Πράγμα που μου θύμισε κάτι που έγραψε ο Πασκάλ: Ότι όταν έρθει η στιγμή να μπορέσουν οι άνθρωποι να «αποκωδικοποιήσουν» και να καταλάβουν πώς λειτουργεί η απίστευτη και μοναδική στο σύμπαν δυναμική ενέργεια της Αγάπης, τότε θα έχουν ανακαλύψει τη φωτιά για δεύτερη φορά στην ιστορία τους και θα προχωρήσουν πια στον επόμενο, μέγιστο κύκλο της εξέλιξής τους».
Γιατί η Αγάπη, όπως όλα τα αόρατα που επιδρούν καταλυτικά επάνω στους θνητούς, είναι αναμφισβήτητα μια ενέργεια που μεταμορφώνει τα πάντα όταν παρεμβάλλεται – και είναι ικανή να ανακαινίσει όχι μόνο τις ζωές μας και τα σώματά μας, αλλά την άλλη μας ύπαρξη, την ανώτερη, αυτή που θα έλεγε ο Πλάτωνας «ανώτερο εαυτό» - τον πραγματικό εαυτό μας δηλαδή που βρίσκεται αλλού ενώ εμείς δεν είμαστε παρα ο, μπλεγμένος στα δίχτυα και τις δυσκολίες της «καθημερινής ζωής», αντικατοπτρισμός του.
Του Αρη Δαβαράκη
Πληροφορίες για τη παράσταση :http://www.theatron254.gr/index.php?pid=4&eid=157
το τρέηλερ της υπέροχης παράστασης "Από τι ζουν οι άνθρωποι"
πηγη :Ελληνικός κόσμος
και : trelogiannis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου