12 Ιουνίου στην Πόλη του Μεξικού,στη θάλασσα της Ιάβας,στις στοές των ορυχείων του Περού

12 Ιουνίου  Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Παιδικής Εργασίας.....

 Δεύτερο μάθημα: Οι μαθητές

Μέρα με τη μέρα, τα παιδιά στερούνται το δικαίωμα να είναι παιδιά. Η πραγματικότητα, που περιγελά αυτό το δικαίωμα, επιβάλλει τα διδάγματά της στην καθημερινή ζωή.

Η κοινωνία μεταχειρίζεται τα παιδιά των πλουσίων σαν να είναι χρήμα, ώστε κι εκείνα σιγά σιγά να συνηθίζουν να δρουν σαν το χρήμα.

Η κοινωνία μεταχειρίζεται τα παιδιά των φτωχών σαν να είναι σκουπίδια, ώστε να τα μετατρέψει σιγά σιγά σε σκουπίδια.

Και τα παιδιά της μεσαίας τάξης, τα παιδιά που δεν είναι ούτε πλούσια ούτε φτωχά, η κοινωνία τα κρατάει δεμένα στο πόδι της τηλεόρασης, ώστε από πολύ νωρίς να αποδεχτούν, σαν κάτι το αναπότρεπτο, μια ζωή φυλακισμένη.

Πολλή μαγεία και πολλή τύχη έχουν στη ζωή τους τα παιδιά που εξακολουθούν να παραμένουν παιδιά. Μόλις μάθουν να περπατούν, μαθαίνουν ποια είναι η ανταμοιβή των φρόνιμων φτωχών: αγόρια και κορίτσια γίνονται τα δωρεάν εργατικά χέρια των βιοτεχνιών, των καταστημάτων και των οικογενειακών επιχειρήσεων ή τα πάμφθηνα εργατικά χέρια των εξαγωγικών βιομηχανιών που κατασκευάζουν αθλητικά ρούχα για λογαριασμό των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών. Κάνουν αγροτικές δουλειές, δουλειές του ποδαριού στην πόλη ή δουλεύουν στο σπίτι, στην υπηρεσία όποιου προστάζει. Σκλαβάκια της οικογενειακής οικονομίας, ή του άτυπου τομέα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, καταλαμβάνουν το χαμηλότερο σκαλοπάτι στην κλίμακα του ενεργού πληθυσμού που υπηρετεί την παγκόσμια αγορά

• Στις χωματερές της Πόλης του Μεξικού, στη Μανίλα ή στο Λάγκος, μαζεύουν γυαλιά, κονσερβοκούτια και χαρτιά, και μοιράζονται τα αποφάγια με τα όρνια
• καταδύονται στη θάλασσα της Ιάβας, ψάχνοντας για μαργαριτάρια
• ψάχνουν για διαμάντια στα ορυχεία του Κογκό
• λόγω του μικρού μεγέθους τους κάνουν τους τυφλοπόντικες μέσα στις στοές των ορυχείων του Περού και, όταν τα πνευμόνια τους δεν αντέχουν πια, υπάρχει μια θέση γι’ αυτά στα παράνομα νεκροταφεία
• μαζεύουν καφέ στην Κολομβία και την Τανζανία και δηλητηριάζονται από τα φυτοφάρμακα
• δηλητηριάζονται από τα φυτοφάρμακα στις βαμβακοφυτείες της Γουατεμάλας και τις μπανανοφυτείες της Ονδούρας
• στη Μαλαισία μαζεύουν το γάλα από τα καουτσουκόδεντρα και το ωράριό τους αρχίζει νύχτα και τελειώνει νύχτα
• στη Βιρμανία δουλεύουν στις γραμμές του σιδηρόδρομου
• στη Βόρεια Ινδία λιώνουν μες στους φούρνους του γυαλιού και στη Νότια μες στους φούρνους των τούβλων
• στο Μπαγκλαντές κάνουν περισσότερες από τριακόσιες διαφορετικές δουλειές, για ένα μεροκάματο που κυμαίνεται μεταξύ του τίποτα και του σχεδόν τίποτα και δεν τελειώνει ποτέ
• τρέχουν σε αγώνες με καμήλες για τους Άραβες εμίρηδες και γίνονται έφιπποι βοσκοί στα αγροκτήματα του Ρίο ντε Λα Πλάτα
• στο Πορτ –ο- Πρενς, στο Κολόμπο, στη Τζακάρτα ή στο Ρεσίφε σερβίρουν το τραπέζι του αφεντικού με αντάλλαγμα το δικαίωμα να τρώνε ότι πέφτει κάτω
• πουλούν φρούτα στις αγορές της Μπογκοτά και τσίκλες στα λεωφορεία του Σάο Πάουλο
• καθαρίζουν παρμπρίζ στις γωνιές των δρόμων της Λίμας, του Κίτο ή του Σαν Σαλβαδόρ
• λουστράρουν παπούτσια στους δρόμους του Καράκας ή της Γκουαναχουάτο
• ράβουν ρούχα στη Ταϋλάνδη και παπούτσια ποδοσφαίρου στο Βιετνάμ
• ράβουν μπάλες ποδοσφαίρου στο Πακιστάν και του μπέιζμπολ στην Ονδούρα και στην Αϊτή
• για να πληρώσουν τα χρέη των γονιών τους μαζεύουν τσάι ή καπνά στις φυτείες της Σρι Λάνκα και θερίζουν γιασεμί στην Αίγυπτο, με προορισμό την γαλλική αρωματοποιία
• τα νοικιάζουν οι γονείς τους για να υφαίνουν χαλιά στο Ιράν, το Νεπάλ και την Ινδία. Αρχίζουν δουλειά πριν το χάραμα και τελειώνουν περασμένα μεσάνυχτα και την ώρα της αγοροπωλησίας ρωτούν: «Εσείς είστε το καινούργιο αφεντικό μου;»
• τα πουλούν οι γονείς τους, προς εκατό δολάρια, στο Σουδάν για να προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες ή για οποιαδήποτε άλλη δουλειά.

Ένας κόσμος ανάποδα (PATAS ARRIBA) Eduardo Galeano
Εκδόσεις Πιρόγα -μετάφραση Γεωργία Ζακοπούλου
Απόσπασμα απο το αφιέρωμα του eleutheriellada.wordpress..

Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO),Σχεδόν 170 εκατ. παιδιά βρίσκονται εγκλωβισμένα σε σύγχρονα εργασιακά κάτεργα...

**Παρότι δεν μπορούμε να μαντέψουμε πως θα είναι τα επόμενα χρόνια, έχουμε τουλάχιστον το δικαίωμα να ονειρευτούμε πώς θα θέλαμε να είναι. ..
-Κανείς δε θα φέρεται στα παιδιά του δρόμου σαν να είναι σκουπίδια, επειδή δε θα υπάρχουν παιδιά του δρόμου.
-Κανείς δε θα φέρεται στα πλούσια παιδιά σαν να είναι λεφτά, επειδή δε θα υπάρχουν πλούσια παιδιά.
-Η εκπαίδευση δε θα είναι προνόμια μόνο όσων μπορούν να την πληρώσουν. 
(Ένας κόσμος ανάποδα (PATAS ARRIBA) Eduardo Galeano)