Ονειροδρόμιο -Χαρακτικό 76,5x117 2005

Ο Απόστολος Κούστας είναι γέννημα θρέμμα του Μεσολογγίου ,απο τους τελευταίους μιας μεγάλης γενιάς ελλήνων παραδοσιακών χαρακτών.Μαθήτευσε δίπλα στον ζωγράφο Γιώργο Σικελιώτη και στη χαράκτρια Βάσω Κατράκη.

Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε πολλές εκθέσεις στη Ελλάδα, το Βέλγιο, την Ιταλία την Πορτογαλία, την Ελβετία, τη Βουλγαρία, την Πολωνία, τη Ρωσία, τη Βραζιλία, το πόρτο Ρίκο, τις Η.Π.Α., την Ιαπωνία με παγκόσμιο βραβείο στην Osaka Triennale ’91, και την Ταιβάν.

ΦΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Όταν είδα για πρώτη φορά τα έργα του Απόστολου Κούστα παραδόθηκα στην αμεσότητα τους, την κρυμμένη καλά στις απλές τους γραμμές, στις χαράξεις και στα σχήματα. Ύστερα, πιο ψύχραιμα, ανέσυρα από τα τρία κρυφά ποιήματα τις σκέψεις του Σεφέρη και τις ψιθύρισα με δικά μου λόγια. Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα έργα μας. Αυτή τη συλλογική μνήμη την έκανε δική του ο Umberto Eco, λέγοντας ότι κάνουν λάθος εκείνοι που πιστεύουν ότι ζούμε μόνον τόσο λίγα χρόνια: «Η ζωή μας μετριέται σε χιλιετίες».

Και πράγματι: Ο Απόστολος Κούστας άθελά του ίσως και πάντως χωρίς αυτή την πρόθεση, το υποστηρίζει εδραία στα έργα του. Πάνω στις γραμμές τους ταξιδεύει σε στεριά και θάλασσα η ιστορία και η προϊστορία της αρχαίας Ελληνικής Τέχνης, τα δικά της σύμβολα και οι «κώδικες» ανοικτοί σε προαιώνιο διάλογο και νέες εγγραφές. Η δεξιότητα του χαλιναγωγεί την αιχμηρότητα του ελληνικού φωτός και μεταφέρει στη ζωγραφική επιφάνεια «εγχάρακτη» τη δική του καταγραφή, που φωτίζει τα σύμβολα και τις αναφορές με τρόπο πλάγιο αλλά και απλό, αφού άλλωστε «απλούς ο μύθος της αληθείας έφυ».

Από την άλλη πλευρά και πάντα από την ίδια κοιτίδα ο τόπος αναδεικνύεται ως το κατ' εξοχήν σημείο αναφοράς: Η Ελλάδα ως πολιτισμικός χώρος. Ως τόπος κατοικημένος από τις Μούσες και τις τέχνες, από την ποίηση με την ευρύτερη έννοια και τη μεγάλη αγκαλιά του Αιγαίου, εξαίρετη σύνθεση φυσικών και πολιτιστικών στοιχείων. Ο Απόστολος Κούστας τολμάει τις δικές του συνθέσεις. Ίχνη από τα χαραγμένα πλοία των τηγανόσχημων σκευών, μνήμες του Αιγαίου, σχήματα από τη γεωμετρική εποχή, και τα κλασικά χρόνια, καταγράφονται ευλαβικά πάνω στα έργα του.

Η προκλητική «γραφή» του δίσκου της Φαιστού, το Δελφικό πνεύμα οι σειρήνες, η Αργώ και ο Κένταυρος, ανιχνεύονται ή ονομάζονται στις δικές του παραστάσεις έτσι ώστε αυτές να λειτουργούν σαν μια σύγχρονη επιτομή πανάρχαιας ιστορίας της τέχνης. Εκεί που πετρώνει η καθημερινή προσευχή των ανθρώπων, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τη δική του, γεμίζει με «λόγο» τη σιωπή των αιώνων, και συμβάλλει στην αδιάσπαστη συνέχεια.

Δρ Βιβή Βασιλοπούλου Αρχαιολόγος - Κριτικός Τέχνης